عوامل خطر، علل و پیشگیری از سرطان روده

عوامل خطر سرطان کولورکتال
5/5 - (1 امتیاز)

عوامل خطر، علل و پیشگیری از سرطان روده (کولورکتال)

فهرست مطالب

عوامل خطر سرطان روده

عامل خطر هر چیزی است که شانس ابتلا به بیماری مانند سرطان را افزایش دهد. سرطان های مختلف عوامل خطر متفاوتی دارند. برخی از عوامل خطر مانند سیگار کشیدن را می توان تغییر داد. اما موارد دیگر، مانند سن یا سابقه خانوادگی، قابل تغییر نیستند.

اما داشتن یک عامل خطر یا حتی تعداد زیادی از عوامل خطر به این مفهوم نیست که شما حتما به این بیماری مبتلا خواهید شد. از سوی دیگر، برخی از افرادی که به این بیماری مبتلا می شوند ممکن است هیچ عامل خطر شناخته شده ای نداشته باشند.

محققان چندین عامل خطر را کشف کرده اند که ممکن است شانس ابتلای فرد به پولیپ کولورکتال یا سرطان کولورکتال را افزایش دهد.

عوامل خطر سرطان کولورکتال که می توانید آنها را تغییر دهید

بسیاری از عوامل مرتبط با سبک زندگی با سرطان کولورکتال مرتبط هستند. در واقع، ارتباط بین رژیم غذایی، وزن و ورزش و خطر ابتلا به سرطان کولورکتال از قوی‌ ترین ارتباط‌ ها برای هر نوع سرطانی است.

اضافه وزن یا چاقی

اگر اضافه وزن یا چاقی (وزن بسیار بالا) دارید، خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ و مرگ بر اثر آن بیشتر است. اضافه وزن خطر ابتلا به سرطان کولون و رکتوم را در افراد افزایش می دهد، اما به نظر می رسد این ارتباط در مردان قوی تر است. رسیدن به وزن ایده آل و حفظ آن ممکن است به کاهش خطر کمک کند.

 

عدم تحرک بدنی

اگر فعالیت بدنی نداشته باشید، شانس بیشتری برای ابتلا به سرطان کولون دارید. فعالیت بدنی متوسط تا شدید می تواند به کاهش این خطر کمک کند.

 

انواع خاصی از رژیم های غذایی

رژیم غذایی سرشار از گوشت قرمز (مانند گوشت گاو، گوشت خوک، بره یا جگر) و گوشت های فرآوری شده (مانند هات داگ و سوسیس و کالباس) خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را افزایش می دهد.

طبخ گوشت در دمای بسیار بالا (سرخ کردن، کباب کردن یا گریل کردن) موجب آزاد شدن مواد شیمیایی می شود که ممکن است خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد. هنوز مشخص نیست که این مورد چقدر ممکن است خطر سرطان روده بزرگ را افزایش دهد.

پایین بودن سطح ویتامین D خون نیز ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهد.

پیروی از یک الگوی غذایی سالم که شامل مقادیر بالایی میوه، سبزیجات و غلات کامل است و محدود کردن مصرف گوشت قرمز و فرآوری شده و نوشیدنی‌ های شیرین یا اجتناب از مصرف آنها، احتمالاً خطر ابتلا را کاهش می ‌دهد.

 

سیگار کشیدن

احتمال ابتلا به سرطان کولورکتال و مرگ ناشی از آن، در افرادی که برای مدت طولانی تنباکو مصرف کرده اند نسبت به افرادی که مصرف نمی کنند، بیشتر است. سیگار یکی از علل شناخته شده سرطان ریه به شمار می رود، اما با بسیاری از سرطان های دیگر نیز مرتبط است.

 

مصرف الکل

سرطان کولورکتال با مصرف متوسط تا سنگین الکل مرتبط است. حتی مصرف الکل کم تا متوسط نیز با برخی خطرات مرتبط است. بهتر است الکل مصرف نکنید. اگر مشروبات الکلی مصرف می کنید، مقدار آن نباید بیش از 2 نوشیدنی در روز برای مردان و 1 نوشیدنی در روز برای زنان باشد. محدودیت مصرف الکل، می تواند فواید بسیاری برای سلامتی داشته باشد، از جمله کاهش خطر ابتلا به بسیاری از انواع سرطان.

سرطان روده

عوامل خطر سرطان کولورکتال که نمی توانید آنها را تغییر دهید

افزایش سن

خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ با بالا رفتن سن افزایش می یابد. بزرگسالان جوان تر نیز می توانند به آن مبتلا شوند، اما بعد از 50 سالگی بسیار شایع تر است. سرطان کولورکتال در میان افراد جوان تر از 50 سال رو به افزایش است و دلیل آن هنوز نامشخص است و میزان بقا سرطان کولورکتال به تشخیص زود هنگام آن بستگی دارد.

 

سابقه شخصی پولیپ کولورکتال یا سرطان کولورکتال

اگر سابقه پولیپ آدنوماتوز (آدنوم) را دارید، ممکن است در معرض خطر ابتلا به سرطان کولورکتال باشید. این امر به ویژه اگر پولیپ ها بزرگ باشند، اگر تعداد زیادی از آنها وجود داشته باشد، یا اگر هر یک از آنها دیسپلازی را نشان دهد، صادق است.

اگر سرطان کولورکتال داشته اید، حتی اگر به طور کامل برداشته شده باشد، احتمال ابتلا به سرطان های جدید در سایر قسمت های کولون و رکتوم بیشتر است. اگر اولین بار در جوانی به سرطان کولورکتال مبتلا شده اید، این احتمال بیشتر است.

 

سابقه شخصی بیماری التهابی روده

اگر بیماری التهابی روده (IBD) از جمله کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون دارید، خطر ابتلا به سرطان کولورکتال افزایش می یابد.

بیماری التهابی روده وضعیتی است که در آن روده بزرگ برای مدت طولانی ملتهب می شود. افرادی که سال ها به بیماری التهابی روده مبتلا بوده اند، به خصوص اگر درمان نشده اند، اغلب دچار دیسپلازی می شوند. دیسپلازی اصطلاحی است که برای توصیف سلول هایی در پوشش کولون یا رکتوم که غیر طبیعی به نظر می رسند، اما سلول های سرطانی به شمار نمی روند، استفاده می شود. با این حال این وضعیت ممکن است در طول زمان به سرطان تبدیل شود.

اگر به بیماری التهابی روده مبتلا هستید، ممکن است لازم باشد در جوانی غربالگری سرطان کولورکتال را شروع کنید و به طور مرتب غربالگری شوید.

بیماری التهابی روده با سندرم روده تحریک پذیر (IBS) متفاوت است، و به نظر نمی رسد که IBS خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را افزایش دهد.

 

سابقه خانوادگی سرطان کولورکتال یا پولیپ آدنوماتوز

بیشتر سرطان های کولورکتال در افرادی دیده می شود که سابقه خانوادگی سرطان کولورکتال ندارند. با این حال، از هر 3 نفری که به سرطان کولورکتال مبتلا می شوند، 1 نفر دارای سابقه خانوادگی در یکی از اعضای خانواده است که به این سرطان مبتلا شده است.

افرادی که سابقه سرطان کولورکتال در یکی از بستگان درجه یک (والدین، خواهر و برادر یا فرزند) را دارند در معرض خطر بالاتری هستند. اگر آن بستگان در سن کمتر از 50 سال به سرطان مبتلا شده باشند، یا اگر بیش از یک نفر از بستگان درجه یک مبتلا باشند، این خطر بیشتر نیز می شود.

دلایل افزایش خطر در همه موارد مشخص نیست. سرطان ‌ها به دلیل ژن‌ های ارثی، عوامل محیطی مشترک یا ترکیبی از اینها می‌ توانند در خانواده شایع باشند.

اگر یکی از اعضای خانواده پولیپ آدنوماتوز داشته نیز با خطر بالاتر سرطان روده بزرگ مرتبط است. پولیپ آدنوماتوز نوعی پولیپ است که می تواند به سرطان تبدیل شود.

اگر سابقه خانوادگی پولیپ آدنوماتوز یا سرطان کولورکتال دارید، با پزشک خود در مورد نیاز احتمالی برای شروع غربالگری قبل از 45 سالگی مشورت کنید. اگر پولیپ آدنوماتوز یا سرطان کولورکتال داشته اید، مهم است که به بستگان نزدیک خود اطلاع دهید تا آنها بتوانند این اطلاعات را به پزشکان خود منتقل کرده و غربالگری را در سن مناسب شروع کنند.

 

داشتن سندرم ارثی

حدود 5 درصد از افرادی که به سرطان کولورکتال مبتلا می شوند، تغییرات ژنی (جهش) را به ارث برده اند که باعث ایجاد سندرم های سرطان خانوادگی می شود و می تواند منجر به ابتلا آنها به این بیماری شود.

شایع ‌ترین سندرم‌ های ارثی مرتبط با سرطان‌ های کولورکتال، سندرم لینچ (سرطان کولورکتال غیر پولیپوز ارثی یا HNPCC) و پولیپ آدنوماتوز خانوادگی (FAP) است، اما سایر سندرم‌ های نادرتر نیز می ‌توانند خطر سرطان کولورکتال را افزایش دهند.

  1.           سندرم لینچ (سرطان کولورکتال غیر پولیپوز ارثی یا HNPCC)

سندرم لینچ شایع ترین سندرم ارثی سرطان کولورکتال است و حدود 2 تا 4 درصد از کل سرطان های کولورکتال را تشکیل می دهد. در بیشتر موارد، این اختلال به دلیل نقص ارثی در ژن MLH1، MSH2 یا MSH6 ایجاد می شود، اما تغییرات در سایر ژن ها نیز می تواند منجر به سندرم لینچ شود. این ژن ها به طور معمول به ترمیم DNA آسیب دیده کمک می کنند.

سرطان های مرتبط با این سندرم زمانی که افراد نسبتاً جوان هستند ایجاد می شوند. خطر ابتلا به سرطان کولورکتال در طول زندگی در افراد مبتلا به این بیماری ممکن است تا 50 درصد باشد، اما این بستگی به این دارد که کدام ژن تحت تأثیر قرار گرفته باشد.

زنان مبتلا به این بیماری در معرض خطر بسیار بالایی برای ابتلا به سرطان آندومتر (پوشش رحم) نیز هستند. سایر سرطان های مرتبط با سندرم لینچ عبارتند از: سرطان تخمدان، معده، روده کوچک، لوزالمعده، کلیه، پروستات، پستان، حالب (لوله هایی که ادرار را از کلیه ها به مثانه می برند) و مجرای صفراوی.

  1.           پولیپوز آدنوماتو خانوادگی (FAP)

FAP ناشی از تغییرات (جهش) در ژن APC است که فرد از والدین خود به ارث می برد. حدود 1% از تمام سرطان های کولورکتال توسط FAP ایجاد می شود.

در رایج ترین نوع FAP، صدها یا هزاران پولیپ در کولون و رکتوم فرد ایجاد می شود که اغلب از سنین 10 تا 12 سالگی شروع می شود. سرطان معمولاً در یک یا بیشتر این پولیپ ‌ها در سن 20 سالگی ایجاد می‌ شود. در سن 40 سالگی، اگر کولون برای پیشگیری از سرطان برداشته نشده باشد، تقریباً همه افراد مبتلا به FAP به سرطان روده مبتلا می ‌شوند. افراد مبتلا به FAP همچنین در معرض خطر ابتلا به سرطان های معده، روده کوچک، پانکراس، کبد و برخی از اندام های دیگر هستند.

سه زیر گروه FAP وجود دارد:

  •         در AFAP یا FAP ضعیف شده، بیماران پولیپ کمتری دارند (کمتر از 100)، و سرطان کولورکتال تمایل دارد در سنین بالاتر (40 و 50 سالگی) رخ دهد.
  •         سندرم گاردنر نوعی FAP است که باعث ایجاد تومورهای غیر سرطانی پوست، بافت نرم و استخوان می شود.
  •         سندرم Turcot یک بیماری ارثی نادر است که در آن افراد در معرض خطر بیشتر پولیپ‌ های آدنوماتوز و سرطان کولورکتال هستند. افراد مبتلا به سندرم Turcot که دارای ژن APC هستند نیز در معرض خطر نوع خاصی از سرطان مغز به نام مدولوبلاستوما هستند.
  1.           سندرم های ارثی نادر مرتبط با سرطان کولورکتال
  •         سندرم Peutz-Jeghers (PJS): افراد مبتلا به این بیماری ارثی معمولاً دارای کک و مک در اطراف دهان (و گاهی اوقات روی دست ها و پاهای خود) و نوع خاصی از پولیپ به نام هامارتوما در دستگاه گوارش خود هستند. این افراد در خطر ابتلا به سرطان کولورکتال و همچنین سرطان های دیگر مانند پستان، تخمدان و پانکراس هستند. آنها معمولا در سنین پایین تر از حد معمول تشخیص داده می شوند.

از آنجایی که بسیاری از این سندرم ها با سرطان کولورکتال در سنین پایین و همچنین با انواع دیگر سرطان مرتبط هستند، شناسایی خانواده های دارای این سندرم های ارثی بسیار حائز اهمیت است. این به پزشکان اجازه می ‌دهد اقدامات خاصی مانند غربالگری و سایر اقدامات پیشگیرانه را در زمانی که فرد جوان ‌تر است انجام دهند.

 

پیشینه نژادی و قومی

مردم بومی سرخپوست آمریکا و آلاسکا بالاترین نرخ ابتلا به سرطان کولورکتال و میزان مرگ و میر را در بین تمام گروه های نژادی در ایالات متحده دارند.

 

ابتلا به دیابت نوع 2

ابتلا به دیابت نوع 2 (معمولاً غیر وابسته به انسولین) خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را افزایش داده و پیش آگهی (چشم انداز) بیماری را نیز کمی بدتر می کند.

پیشگیری از سرطان کولورکتال

عواملی با اثرات نامشخص بر خطر سرطان کولورکتال

کار شیفت شب

برخی از مطالعات نشان می دهد که کار کردن در شیفت شب به طور منظم ممکن است خطر ابتلا به سرطان رکتوم را افزایش دهد. این ممکن است به دلیل تغییرات در سطح ملاتونین باشد، هورمونی که به تغییرات نور پاسخ می دهد. با این حال در این مورد تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

 

درمان قبلی برای برخی سرطان ها

برخی از مطالعات نشان داده اند که مردانی که از سرطان بیضه جان سالم به در می برند، به نظر می رسد احتمال بالایی در ابتلا به سرطان کولورکتال و برخی سرطان های دیگر را داشته باشند. این ممکن است به دلیل درمان هایی باشد که آنها دریافت کرده اند.

علل ایجاد سرطان روده چیست؟

محققان دریافته اند که چندین فاکتور می تواند خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را در افراد افزایش دهد، اما هنوز دقیقاً مشخص نیست که چگونه همه این عوامل ممکن است باعث ایجاد این سرطان شوند.

سرطان در اثر تغییر در DNA درون سلول ها ایجاد می شود. DNA ماده شیمیایی موجود در سلول ‌های ما است که ژن‌ های ما را می ‌سازد و عملکرد سلول ‌های ما را کنترل می‌ کند. ما معمولا شبیه والدین خود هستیم زیرا آنها منبع DNA ما هستند. اما DNA چیزی بیش از ظاهر ما را تحت تأثیر قرار می دهد.

برخی از ژن ها به کنترل زمان رشد سلول ها، تقسیم به سلول های جدید و مرگ سلول ها کمک می کنند:

  •         ژن های خاصی که به رشد، تقسیم و بقای سلول ها کمک می کنند، انکوژن نامیده می شوند.
  •         ژن هایی که به کنترل تقسیم سلولی کمک می کنند یا باعث مرگ سلول ها در زمان مناسب می شوند، ژن های سرکوب کننده تومور نامیده می شوند.

سرطان ها می توانند به دلیل جهش های (تغییرات) DNA  ایجاد شوند که انکوژن ها را فعال می کنند یا ژن های سرکوب کننده تومور را خاموش می کنند. این امر منجر به رشد خارج از کنترل سلول ها می شود. معمولاً برای ایجاد سرطان کولورکتال به تغییر در بسیاری از ژن‌ های مختلف نیاز است.

 

جهش ژنی ارثی

برخی از جهش ‌های DNA می ‌توانند در خانواده‌ ها شایع باشند و در تمام سلول‌ های یک فرد یافت ‌شوند. به این جهش، جهش های ارثی می گویند. بخش بسیار کوچکی از سرطان های کولورکتال به دلیل جهش های ژنی ارثی ایجاد می شوند. بسیاری از این تغییرات DNA و اثرات آنها بر رشد سلول ها در حال حاضر شناخته شده است. مثلا:

  •         پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی (FAP)، FAP ضعیف شده (AFAP) و سندرم گاردنر در اثر تغییرات ارثی در ژن APC ایجاد می شود. ژن APC یک ژن سرکوبگر تومور است که به طور معمول به کنترل رشد سلولی کمک می کند. در افرادی که تغییرات ارثی در ژن APC دارند، این “ترمز” رشد سلولی خاموش می شود و باعث ایجاد صدها پولیپ در روده بزرگ می شود. با گذشت زمان، سرطان تقریباً همیشه در یک یا چند مورد از این پولیپ ها ایجاد می شود.
  •         سندرم لینچ (سرطان ارثی کولون غیر پولیپوز یا HNPCC) ناشی از تغییرات در ژن هایی است که به طور معمول به سلول کمک می کند DNA آسیب دیده را ترمیم کند. جهش در یکی از ژن‌ های ترمیم DNA مانند MLH1، MSH2، MSH6، PMS2 و EPCAM می ‌تواند باعث شود که خطاهای DNA رفع نشوند. این خطاها گاهی اوقات بر ژن های تنظیم کننده رشد تأثیر می گذارد که ممکن است منجر به ایجاد سرطان شود.
  •         سندرم Peutz-Jeghers ناشی از تغییرات ارثی در ژن STK11 (LKB1) است که یک ژن سرکوبگر تومور است.
  •         پولیپوز مرتبط با MUTYH (MAP) در اثر جهش در ژن MUTYH ایجاد می شود، که در نحوه “تصحیح” یا بررسی DNA سلول و رفع خطاها هنگام تقسیم سلول ها نقش دارد.

آزمایش‌ های ژنتیکی ویژه می ‌توانند جهش‌ های ژنی مرتبط با این سندرم ‌های ارثی را پیدا کنند. اگر سابقه خانوادگی پولیپ کولورکتال یا سرطان یا سایر علائم سرطان کولورکتال مرتبط با این سندرم ها دارید، بهتر است با پزشک خود در مورد مشاوره ژنتیک و آزمایش ژنتیک مشورت کنید. توصیه می شود پیش از انجام هر گونه آزمایش ژنتیکی، در مورد آزمایش ژنتیک با یک متخصص ژنتیک سرطان خبره صحبت کنید.

 

جهش های ژنی اکتسابی

بیشتر جهش‌ های ژنی که منجر به سرطان می ‌شوند، جهش‌ های اکتسابی به شمار می روند. این جهش ها در طول زندگی یک فرد رخ می دهند و به فرزندان او منتقل نمی شوند. این تغییرات DNA تنها بر سلول هایی که از سلول جهش یافته اصلی می آیند تأثیر می گذارد.

در بیشتر موارد سرطان کولورکتال، جهش‌ های DNA که منجر به سرطان می ‌شوند، در طول زندگی خود فرد حاصل می شوند تا در اثر زمنیه های ارثی. برخی از عوامل خطر احتمالاً در ایجاد این جهش‌ های اکتسابی نقش دارند، اما تاکنون مشخص نشده است که چه چیزی بیشتر منجر به این جهش ها می‌ شود.

به نظر نمی رسد یک مسیر ژنتیکی واحد برای سرطان کولورکتال وجود داشته باشد که در همه موارد یکسان باشد. در بسیاری از موارد، اولین جهش در ژن APC رخ می دهد. این به دلیل از بین رفتن این “ترمز” در رشد سلولی منجر به افزایش رشد سلول های کولورکتال می شود. جهش ‌های بیشتری ممکن است در ژن‌ های دیگر رخ دهد که می ‌تواند منجر به رشد و انتشار غیرقابل کنترل سلول ‌ها شود. ژن ‌های دیگری که هنوز شناخته نشده ‌اند نیز احتمالاً دخیل هستند.

جلوگیری از سرطان کولورکتال

آیا می توان از سرطان روده پیشگیری کرد؟

هیچ راه کاملا مطمئنی برای پیشگیری از سرطان کولورکتال وجود ندارد. اما اقداماتی وجود دارد که می توانید انجام دهید که به کاهش احتمالی این خطر کمک کند، مانند تغییر عوامل خطری که می توانید کنترل کنید.

 

غربالگری سرطان کولورکتال

غربالگری فرآیند کشف سرطان یا پیش سرطان در افرادی است که هیچ علامتی از بیماری ندارند. غربالگری سرطان کولورکتال یکی از قدرتمند ترین ابزارها برای پیشگیری از سرطان کولورکتال به شمار می رود.

از زمانی که اولین سلول های غیرطبیعی شروع به رشد به پولیپ می کنند، معمولاً حدود 10 تا 15 سال طول می کشد تا به سرطان کولورکتال تبدیل شوند. با غربالگری منظم، بیشتر پولیپ ها را می توان قبل از تبدیل شدن به سرطان کشف کرد و برداشت. غربالگری همچنین می ‌تواند سرطان روده را در مراحل اولیه تشخیص دهد، یعنی زمانی که کوچکتر و درمان آن آسان ‌تر است.

اگر بالای 45 سال سن دارید، باید غربالگری سرطان کولورکتال را شروع کنید. می توان از چندین نوع آزمایش استفاده کرد. با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود در مورد این که کدام یک می تواند گزینه های خوبی برای شما باشد صحبت کنید. مهم نیست کدام آزمایش را انتخاب می کنید، مهم ترین چیز این است که آزمایش شوید.

اگر سابقه خانوادگی قوی پولیپ یا سرطان روده دارید، با پزشک در مورد خطر خود صحبت کنید. ممکن است از مشاوره ژنتیک برای بررسی شجره پزشکی خانوادگی خود بهره مند شوید تا دریابید چقدر احتمال دارد که به سندرم سرطان خانوادگی مبتلا باشید.

 

وزن بدن، فعالیت بدنی و رژیم غذایی

ممکن است بتوانید با مدیریت رژیم غذایی و فعالیت بدنی خود، خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را کاهش دهید.

  •         وزن: اضافه وزن یا چاقی، خطر ابتلا به سرطان روده را در مردان و زنان افزایش می دهد، اما به نظر می رسد این ارتباط در مردان قوی تر است. حفظ وزن ایده آل ممکن است به کاهش این خطر کمک کند.
  •         فعالیت بدنی: تحرک بیشتر، خطر ابتلا به سرطان کولورکتال و پولیپ را کاهش می دهد. فعالیت متوسط تا شدید منظم می تواند این خطر را کاهش دهد. محدود کردن زمان نشستن و دراز کشیدن نیز ممکن است این خطر را کاهش دهد.
  •         رژیم غذایی: به طور کلی، رژیم ‌هایی که سرشار از سبزیجات، میوه ‌ها و غلات کامل بوده و گوشت قرمز و فرآوری ‌شده کمتری دارند، احتمالاً خطر ابتلا به سرطان روده را کاهش می‌ دهند، اگرچه دقیقاً مشخص نیست که کدام عوامل مهم هستند. بسیاری از مطالعات، ارتباط معناداری بین مصرف گوشت قرمز (گوشت گاو، خوک و گوسفند) و گوشت های فرآوری شده (مانند هات داگ، سوسیس و کالباس) با افزایش خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ نشان داده اند. مطالعات اخیر که به طور خاص مصرف غلات کامل را مورد بررسی قرار می دهد، نشان می دهد که خطر ابتلا به سرطان روده با افزودن غلات کامل به رژیم غذایی کاهش می یابد. محدود کردن مصرف گوشت قرمز و فرآوری شده و مصرف هرچه بیشتر سبزیجات، میوه ها و غلات کامل ممکن است به کاهش این خطر کمک کند.
  •         الکل: چندین مطالعه نشان داده اند که خطر ابتلا به سرطان روده با افزایش مصرف الکل، به ویژه در بین مردان، بیشتر است. بهتر است الکل مصرف نکنید. برای افرادی که مشروب الکلی می ‌نوشند، میزان مصرف نباید از بیش از یک نوشیدنی در روز برای زنان یا دو نوشیدنی در روز برای مردان تجاوز کند. عدم مصرف الکل ممکن است به کاهش این خطر کمک کند.

 

سیگار نکشیدن

سیگار کشیدن طولانی مدت با افزایش خطر ابتلا به سرطان روده و همچنین بسیاری دیگر از انواع سرطان ها و مشکلات سلامتی مرتبط است. ترک سیگار ممکن است به کاهش خطر ابتلا به سرطان کولورکتال و بسیاری از انواع دیگر سرطان کمک کند. 

 

ویتامین ها، کلسیم و منیزیم

برخی از مطالعات نشان می دهد که مصرف روزانه مولتی ویتامین های حاوی اسید فولیک یا فولات ممکن است خطر ابتلا به سرطان روده را کاهش دهد، اما همه مطالعات این را کشف نکرده اند. در واقع، برخی مطالعات اشاره دارند که اسید فولیک ممکن است به رشد تومورهای موجود کمک کند. بنابراین تحقیقات بیشتری در این حوزه موردنیاز است.

برخی از مطالعات نشان داده‌ اند که ویتامین D، که می ‌توانید از قرار گرفتن در معرض نور خورشید، در برخی غذاها یا در قرص‌ های ویتامین دریافت کنید، ممکن است خطر سرطان روده بزرگ را کاهش دهد. مطالعات نشان داده اند که سطوح پایین ویتامین D با افزایش خطر ابتلا به سرطان روده و همچنین سرطان های دیگر مرتبط است. به دلیل نگرانی ها مبنی بر اینکه قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید می تواند باعث سرطان پوست شود، اکثر متخصصان در حال حاضر این روش را به عنوان راهی برای کاهش خطر سرطان روده بزرگ توصیه نمی کنند. برای تعیین اینکه آیا افزایش مصرف ویتامین D از طریق مکمل می تواند به پیشگیری از سرطان کولورکتال کمک کند، به مطالعات بیشتری نیاز است. اجتناب از پایین آمدن سطح ویتامین D ممکن است مفید باشد. بهتر است با پزشک خود در مورد اینکه آیا سطح ویتامین D شما باید آزمایش شود یا خیر صحبت کنید.

سطوح پایین کلسیم در رژیم غذایی با افزایش خطر ابتلا به سرطان کولورکتال در برخی مطالعات مرتبط است. مطالعات دیگر نشان می دهد که افزایش مصرف کلسیم ممکن است خطر سرطان روده را کاهش دهد. اما به دلیل افزایش احتمالی خطر ابتلا به سرطان پروستات در مردان با مصرف بالای کلسیم یا فرآورده های لبنی، و احتمال ابتلا به سرطان های دیگر مانند سرطان پستان در زنان، انجمن سرطان آمریکا هیچ توصیه خاصی در مورد مصرف مواد لبنی برای پیشگیری از سرطان ندارد.

کلسیم و ویتامین D ممکن است برای کاهش خطر سرطان کولورکتال با هم اثر خوبی داشته باشند، زیرا ویتامین D به جذب کلسیم در بدن کمک می کند. با این حال، همه مطالعات نشان نداده اند که مکمل های حاوی این مواد مغذی این خطر را کاهش می دهند.

چند مطالعه ارتباط احتمالی بین رژیم غذایی سرشار از منیزیم و کاهش خطر ابتلا به سرطان کولورکتال، به ویژه در بین زنان را کشف کرده اند. با این حال تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه آیا این ارتباط قطعی است، مورد نیاز است.

 

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)

بسیاری از مطالعات نشان داده اند افرادی که به طور منظم آسپرین یا سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن (Motrin، Advil) و ناپروکسن (Aleve) مصرف می کنند، کمتر در معرض خطر ابتلا به سرطان کولورکتال و پولیپ هستند.

اما آسپرین و سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی می توانند عوارض جانبی جدی یا حتی تهدید کننده زندگی، مانند خونریزی ناشی از تحریک معده یا زخم معده ایجاد کنند، که ممکن است از مزایای این داروها برای عموم مردم بیشتر باشد. به همین دلیل، اگر شما فاکتور خطر خاصی برای سرطان کولورکتال ندارید (مثلا سابقه خانوادگی قوی ندارید)، انجمن سرطان آمریکا مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی را صرفا به قصد کاهش خطر ابتلا به این سرطان، توصیه نمی کند.

با این حال، برای افرادی که بالای 50 سال سن دارند و در معرض خطر بالای بیماری قلبی هستند، در جایی که مصرف آسپرین با دوز پایین از نظر قلبی مفید باشد، این دارو ممکن است خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را نیز کاهش دهد.

از آنجا که آسپرین یا سایر داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی می توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند، قبل از شروع هر یک از آنها به طور منظم، با پزشک خود مشورت کنید.

 

درمان جایگزینی هورمونی برای زنان

برخی از مطالعات نشان داده‌ اند که مصرف استروژن و پروژسترون پس از یائسگی (گاهی اوقات هورمون درمانی یائسگی یا درمان جایگزین هورمونی ترکیبی نامیده می ‌شود) ممکن است خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را در زنان کاهش دهد، اما مطالعات دیگر این را نشان نداده‌ اند.

از آنجایی که مصرف استروژن و پروژسترون پس از یائسگی می تواند خطر ابتلا به بیماری قلبی، لخته شدن خون و سرطان سینه و ریه را در زنان افزایش دهد، معمولاً برای کاهش خطر سرطان روده بزرگ توصیه نمی شود.

اگر قصد استفاده از هورمون درمانی یائسگی را دارید، حتماً در مورد خطرات و فواید آن با پزشک خود صحبت کنید.

خلاصه

عوامل خطر برای سرطان روده شامل تغذیه نامناسب با کمبود فیبر، مصرف بیش از حد گوشت قرمز و پردرصد چربی، فعالیت بدنی کم، مصرف تنباکو، مصرف الکل، چاقی، تاریخچه خانوادگی سرطان روده، و سن بالای ۵۰ سال است. علل این نوع سرطان شامل تغذیه نامناسب، فعالیت بدنی ناکافی، مصرف تنباکو و الکل، عوامل ژنتیکی، و عوامل محیطی مانند آلودگی محیطی است. برای پیشگیری از سرطان روده، تغذیه‌ای سالم با فراورده‌های غذایی دارای فیبر، مصرف متعادل گوشت قرمز و سفید، و اجتناب از مواد مضر نظیر تنباکو و الکل مهم است. همچنین، شرکت در برنامه‌های غربالگری سرطان روده و تست‌های پیشگیری از سرطان کولورکتال می‌تواند به شناسایی زودرس این بیماری کمک کند.

 

 

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

به بالای صفحه بردن