درمان های تخریبی کرایوتراپی و هایفو به جای اینکه با جراحی بافت پروستات را بردارند یا با رادیوتراپی سرطان پروستات آن را درمان کنند، از گرما، سرما یا روش های دیگری برای تخریب و نابودی بافت پروستات استفاده می کنند.
کرایوتراپی و هایفو برای سرطان پروستات
درمان های تخریبی کرایوتراپی و هایفو می توانند برای کل غده پروستات یا فقط برای بخشی از آن که به نظر می رسد سرطان پروستات در آنجا قرار دارد (که به عنوان درمان کانونی شناخته می شود) استفاده شوند.
مزایای درمان کانونی کرایوتراپی و هایفو سرطان پروستات :
عوارض جانبی کمتر : در مقایسه با درمان هایی که کل پروستات را تحت تاثیر قرار می دهند، مانند جراحی سرطان پروستات یا پرتو درمانی سرطان پروستات، به احتمال زیاد عوارض جانبی کمتری مانند بی اختیاری ادراری و اختلال نعوظ دارد.
محدودیت های درمان کانونی کرایوتراپی و هایفو سرطان پروستات :
عدم قطعیت در اثربخشی بلندمدت : هنوز به طور کامل مشخص نشده است که آیا درمان های کانونی در درازمدت به خوبی عمل می کنند یا خیر، اگرچه در صورت عود سرطان، اغلب می توان این درمان ها را تکرار کرد.
محدودیت برای تومورهای خاص : اگر تومور به مجرای ادرار (لوله‌ای که ادرار را از مثانه خارج می‌کند و از پروستات عبور می‌کند) یا راست روده نزدیک باشد، ممکن است گزینه مناسبی نباشد.
نیاز به پیگیری : مردانی که تحت درمان کانونی کرایوتراپی و هایفو سرطان پروستات قرار می گیرند همچنان نیاز به پیگیری منظم پزشک دارند.
انواع درمان های تخریبی کرایوتراپی و هایفو سرطان پروستات
برخی از انواع درمان های تخریبی، مانند کرایوتراپی و هایفو ، ممکن است در شرایط خاص گزینه هایی برای درمان سرطان پروستات باشند. این شرایط خاص می توانند شامل موارد بعد از رادیوتراپی باشند.
برخی از پزشکان اکنون این روش ها را به عنوان گزینه های اولیه درمان برای سرطان های پروستات در مراحل اولیه که خطر رشد و گسترش کمی دارند، به ویژه در مردانی که جراحی یا رادیوتراپی را نمی خواهند یا با نظارت فعال راحت نیستند، ارائه می دهند.برای آگهی از مراحل سرطان پروستات میتوانید اینجا کلیک کنید.
با این حال، اکثر گروه های متخصص توصیه نمی کنند که از درمان های تخریبی کرایوتراپی و هایفو به عنوان اولین درمان برای سرطان پروستات استفاده شود، مگر اینکه جراحی و رادیوتراپی گزینه های مناسبی نباشند. دلیل اصلی این است که داده های بلندمدت کافی برای اثبات اینکه این درمان ها به اندازه جراحی یا رادیوتراپی موثر هستند، وجود ندارد.
انواع دیگر درمان های تخریبی کرایوتراپی و هایفو :
درمان فتودینامیک (PDT)
تخریب کانونی با لیزر (FLA)
این روش های درمانی هنوز در حال مطالعه برای درمان سرطان پروستات هستند و اکثر پزشکان هنوز آنها را در حال حاضر روش های تجربی می دانند.
کرایوتراپی برای سرطان پروستات
کرایوتراپی (همچنین به آن کرایوسرجری یا کرایوآبلیشن نیز می گویند) استفاده از دماهای بسیار سرد برای انجماد و از بین بردن سلول های سرطانی پروستات است. حتی اگر گاهی اوقات به آن کرایوسرجری نیز گفته می شود.
در مقایسه با جراحی یا پرتودرمانی، پزشکان در مورد اثربخشی طولانی مدت کرایوتراپی اطلاعات کمتری دارند. در حالی که برخی از انواع کرایوتراپی برای چندین دهه وجود داشته است، روش های مدرن سرما درمانی هنوز نسبتا جدید هستند، بنابراین کمتر در مورد آنها شناخته شده است.
چه زمانی از کرایوتراپی سرطان پروستات استفاده می شود؟
اگر سرطان پس از پرتودرمانی عود کرده باشد، گاهی اوقات از کرایوتراپی استفاده می شود.کرایوتراپی و هایفو ممکن است در شرایط خاص، مانند بعد از رادیوتراپی، گزینه هایی برای درمان سرطان پروستات باشند.
همچنین ممکن است به عنوان گزینه های اولیه برای سرطان های پروستات در مراحل اولیه که خطر رشد کمی دارند، در برخی موارد استفاده شوند، به ویژه در مردانی که جراحی یا رادیوتراپی را نمی خواهند.
این ممکن است گزینه ای برای درمان مردان مبتلا به سرطان پروستات کم خطر و در مراحل اولیه باشد که نمی توانند جراحی یا پرتودرمانی انجام دهند. با این حال، اکثر پزشکان از سرما درمانی به عنوان اولین درمان برای سرطان پروستات استفاده نمی کنند. مانند براکی تراپی، این ممکن است گزینه خوبی برای مردانی که غدد پروستات بزرگ دارند، نباشد.
کرایوتراپی برای سرطان پروستات چگونه انجام می شود؟
این روش را می توان با بی حسی نخاعی یا اپیدورال (جایی که نیمه پایینی بدن شما بی حس می کند) یا بیهوشی عمومی (در جایی که در خواب عمیق هستید) انجام داد.
پزشک از سونوگرافی ترانس رکتال (TRUS) برای هدایت چندین پروب (سوزن) نازک و توخالی از طریق پوست بین مقعد و کیسه بیضه و به داخل پروستات استفاده می کند. سپس گازهای بسیار سرد از طریق سوزن ها عبور داده می شود تا یک توپ یخی ایجاد شود که بافت پروستات را منجمد کرده و از بین می برد. سپس گازهای گرمتر از میان کاوشگرها عبور داده می شود تا منطقه را ذوب کند. این روند معمولاً تکرار می شود.
برای اطمینان از تخریب بافت پروستات بدون آسیب بیش از حد به ساختارهای مجاور، کاوشگرهای کوچکی در داخل و اطراف پروستات قبل از عمل قرار داده می‌شوند تا دما را کنترل کنند. پزشک همچنین سونوگرافی را در طول عمل به دقت زیر نظر دارد تا مطمئن شود که نواحی مناسب تحت درمان هستند. آب شور گرم از طریق یک کاتتر در مجرای ادرار عبور می کند تا از یخ زدگی جلوگیری کند. کاتتر چند هفته بعد در جای خود باقی می ماند تا در حین بهبودی مثانه خالی شود.
پس از عمل، ممکن است لازم باشد یک شب در بیمارستان بمانید، اما بسیاری از مردان می توانند همان روز به خانه بروند.
کرایوتراپی نسبت به جراحی کمتر تهاجمی است، بنابراین معمولاً از دست دادن خون کمتر، بستری کوتاه‌تر در بیمارستان، دوره نقاهت کوتاه‌تر و درد کمتری وجود دارد.
عوارض کرایوتراپی برای سرطان پروستات
عوارض جانبی کرایوتراپی به میزان درمان پروستات بستگی دارد. اگر در مردانی که قبلاً پرتودرمانی داشته اند انجام شود، در مقایسه با مردانی که اولین درمان خود را انجام می دهند، بدتر می شوند.
اکثر مردان برای یک یا دو روز پس از عمل خون در ادرار خود دارند و همچنین در ناحیه ای که سوزن ها گذاشته شده اند، درد دارند. تورم آلت تناسلی یا کیسه بیضه نیز شایع است.
یخ زدن ممکن است بر مثانه و راست روده نیز تأثیر بگذارد که می‌تواند منجر به درد، احساس سوزش و نیاز به تخلیه مثانه و روده‌ها شود. اکثر مردان به مرور زمان عملکرد طبیعی روده و مثانه را بازیابی می کنند.
یخ زدن اغلب به اعصاب نزدیک پروستات که نعوظ را کنترل می کنند آسیب می رساند. اختلال نعوظ بعد از کرایوتراپی بیشتر از پروستاتکتومی رادیکال است.
بی اختیاری ادرار (مشکلات در کنترل ادرار) در مردانی که کرایوتراپی را به عنوان اولین درمان سرطان پروستات انجام می دهند، نادر است، اما در مردانی که قبلا پرتودرمانی داشته اند، شایع تر است.
درصد بسیار کمی از مردان پس از کرایوتراپی دچار فیستول (ارتباط غیرطبیعی) بین رکتوم و مثانه می شوند. این مشکل نادر اما جدی می تواند باعث نشت ادرار به راست روده شود و اغلب برای ترمیم نیاز به جراحی دارد.
هایفو برای سرطان پروستات
HIFU از پرتوهای فراصوت بسیار متمرکز برای گرم کردن و تخریب بافت پروستات استفاده می کند. این درمان هنوز در ایالات متحده نسبتاً جدید است، اگرچه سال هاست که در برخی از کشورهای دیگر استفاده می شود.
در حالی که دستگاه های HIFU توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای تخریب بافت پروستات تایید شده است (و بنابراین پزشکان می توانند از آنها برای درمان سرطان پروستات استفاده کنند)، این دستگاه ها به طور خاص برای درمان سرطان پروستات تایید نشده اند. هنوز مشخص نیست که اثربخشی بلندمدت هایفو در مقایسه با جراحی یا پرتودرمانی چگونه است.
چه زمانی از هایفو برای سرطان پروستات استفاده می شود؟
اگر سرطان پروستات پس از پرتودرمانی عود کرده باشد، هایفو ممکن است یک گزینه درمانی باشد.
برخی از پزشکان در حال حاضر HIFU را به عنوان اولین درمان برای سرطان های پروستات در مراحل اولیه که در معرض خطر کم رشد و گسترش هستند پیشنهاد می کنند. با این حال، اکثر گروه های متخصص در ایالات متحده در حال حاضر HIFU را به عنوان اولین درمان سرطان پروستات توصیه نمی کنند.
هایفو برای سرطان پروستات چگونه انجام می شود؟
این روش را می توان با بی حسی نخاعی (جایی که نیمه پایینی بدن شما بی حس می کند) یا بیهوشی عمومی انجام داد.
یک کاوشگر سونوگرافی ویژه در رکتوم وارد می شود و ابتدا برای ایجاد تصاویر سه بعدی از پروستات استفاده می شود. این‌ها را می‌توان با تصاویری از آزمایش‌های دیگر مانند MRI ترکیب کرد، که می‌تواند به پزشک کمک کند تا تعیین کند کدام ناحیه از پروستات نیاز به درمان دارد.
سپس از این پروب برای ایجاد پرتوهای سونوگرافی متمرکز و با شدت بالا استفاده می شود که دقیقاً آن نواحی پروستات را گرم کرده و از بین می برد. این روش معمولاً 1 تا 4 ساعت طول می کشد. پس از عمل، یک کاتتر ادراری خواهید داشت که تا یک هفته در محل باقی می ماند. اکثر مردان می توانند در همان روز به خانه بروند.
عوارض هایفو برای سرطان پروستات
عوارض جانبی پس از درمان می تواند شامل موارد زیر باشد:
درد در ناحیه درمان
خون در ادرار
افزایش خطر عفونت ادراری (UTI)
داشتن مشکل در ادرار کردن
احساس نیاز به دفع مکرر ادرار
خطر مشکلات طولانی مدت، مانند بی اختیاری ادرار و اختلال نعوظ، احتمالاً کمتر از درمان هایی مانند جراحی یا پرتودرمانی است، اگرچه هنوز امکان پذیر است.
انواع دیگر درمان های فرسایشی
انواع دیگری از درمان‌های فرسایشی نیز در حال توسعه هستند. برخی از این موارد در حال حاضر در دسترس هستند، اگرچه اکثر گروه های متخصص معتقدند که قبل از استفاده متداول باید بیشتر مورد مطالعه قرار گیرند. مثالها عبارتند از:
ابلیشن اولتراسوند از طریق مجرای ادرار (TULSA) : این روش شبیه HIFU (توضیح داده شده در بالا) است که در آن از پرتوهای سونوگرافی با شدت بالا برای گرم کردن و تخریب دقیق قسمت ها یا تمام پروستات استفاده می شود. اما برای TULSA، یک کاوشگر اولتراسوند نازک‌تر از طریق نوک آلت تناسلی مرد و به مجرای ادرار (که از پروستات می‌گذرد) وارد می‌شود، نه اینکه وارد راست روده شود. سپس از MRI برای تصویربرداری از پروستات و هدایت درمان استفاده می شود.
فرسایش لیزری کانونی (FLA) : در این روش، یک فیبر لیزری نازک به داخل پروستات نزدیک تومور وارد می‌شود. این معمولاً با استفاده از تصاویر MRI برای راهنمایی انجام می شود، اگرچه برخی از محققان اکنون در حال مطالعه استفاده از سونوگرافی نیز هستند. سپس لیزر برای گرم کردن و تخریب بافت پروستات فعال می شود.
درمان فوتودینامیک (PDT) : برای PDT، یک داروی فعال شده با نور از طریق IV به خون تزریق می شود. مدت کوتاهی بعد، یک منبع نور لیزر کم انرژی به پروستات وارد می شود و با استفاده از فیبرهای نوری نازک به سمت تومور هدایت می شود. نور دارو را فعال می کند و سپس رگ های خونی اطراف تومور را از بین می برد. این روش که به عنوان درمان فتودینامیک با هدف عروق (VTP) نیز شناخته می شود، هنوز در ایالات متحده در دسترس نیست.
نظر پزشکان درباره کرایوتراپی و هایفو برای سرطان پروستات
اکثر گروه های متخصص توصیه نمی کنند که از این روش ها به عنوان اولین درمان برای سرطان پروستات استفاده شود، مگر اینکه جراحی و رادیوتراپی گزینه های مناسبی نباشند. علت اصلی این است که داده های بلندمدت کافی برای اثبات اینکه این درمان ها به اندازه جراحی یا رادیوتراپی موثر هستند، وجود ندارد.
PDT و FLA هنوز در حال مطالعه برای درمان سرطان پروستات هستند و اکثر پزشکان هنوز آنها را در حال حاضر روش های تجربی می دانند.
خلاصه
کرایوتراپی و هایفو دو نوع درمان تخریبی هستند که برای درمان سرطان پروستات استفاده می شوند. هایفو از امواج صوتی با شدت بالا برای گرم کردن و از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند و این روش به صورت سرپایی انجام می شود و معمولاً تحت بی حسی موضعی انجام می شود و عوارض جانبی احتمالی شامل درد، بی اختیاری ادراری و اختلال نعوظ است.
کرایوتراپی از سرماهای شدید برای انجماد و از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند.این روش نیز به صورت سرپایی انجام می شود و معمولاً تحت بی حسی موضعی انجام می شود و عوارض جانبی احتمالی شامل درد، بی اختیاری ادراری و اختلال نعوظ است.
