فهرست
هورمون درمانی سرطان پروستات یکی از روش های رایج برای درمان سرطان پروستات است. این روش با کاهش هورمون های مردانه (آندروژن) که برای رشد سلول های سرطانی پروستات لازم هستند، عمل می کند.
هورمون درمانی سرطان پروستات همچنین درمان محرومیت از آندروژن (ADT) نامیده می شود. هدف از این درمان کاهش سطح هورمون های مردانه به نام آندروژن در بدن یا جلوگیری از تحریک رشد سلول های سرطانی پروستات است. برای درمان سرطان پروستات می توان از چندین نوع هورمون درمانی سرطان پروستات استفاده کرد.
هورمون درمانی سرطان پروستات چگونه کار می کند؟
آندروژن ها به رشد سلول های سرطانی پروستات کمک می کنند. آندروژن های اصلی بدن تستوسترون و دی هیدروتستوسترون (DHT) هستند. بیشتر آندروژن‌ها توسط بیضه‌ها ساخته می‌شوند، اما غدد فوق کلیوی (غده‌هایی که بالای کلیه‌ها قرار دارند)، و همچنین خود سلول‌های سرطان پروستات نیز می‌توانند آندروژن بسازند.
کاهش سطح آندروژن یا جلوگیری از ورود آنها به سلول های سرطانی پروستات اغلب می تواند باعث کوچک شدن یا رشد کندتر سرطان پروستات برای مدتی شود. اما هورمون درمانی سرطان پروستات به تنهایی سرطان پروستات را درمان نمی کند و بسیاری از سرطان ها به مرور زمان نسبت به هورمون درمانی سرطان پروستات مقاوم می شوند.
چه زمانی از هورمون درمانی سرطان پروستات استفاده می شود؟
هورمون درمانی سرطان پروستات همراه با پرتودرمانی به عنوان اولین درمان برای سرطانی که هنوز در داخل یا اطراف پروستات وجود دارد استفاده میشود.
اگر سرطان باقی بماند یا پس از درمان با جراحی یا پرتودرمانی عود کند (به خصوص اگر سرطان گسترش یافته باشد یا دقیقاً مشخص نباشد که در کجای بدن قرار دارد)
اگر سرطان بیش از حد گسترش یافته است که با جراحی سرطان پروستات یا رادیوتراپی سرطان پروستات قابل درمان نیست، یا اگر به دلایل دیگری نمی توانید این درمان ها را انجام دهید. برای مراحل سرطان پروستات میتوانید اینجا کلیک کنید.
انواع هورمون درمانی سرطان پروستات
کاهش تولید تستوسترون :
دارو : داروهایی مانند لوپرامید و فلوتامید می توانند تولید تستوسترون توسط بیضه ها را کاهش دهند.
جراحی : برداشتن بیضه ها (ارکیکتومی) نیز می تواند تولید تستوسترون را به طور کامل متوقف کند.
جلوگیری از اثر تستوسترون :
دارو : داروهایی مانند بیکالوتامید و انزالوتامید می توانند از اتصال تستوسترون به سلول های سرطانی پروستات جلوگیری کنند.
مزایای هورمون درمانی سرطان پروستات:
کنترل رشد سرطان : هورمون درمانی سرطان پروستات می تواند به طور موثری رشد سلول های سرطانی پروستات را کند یا متوقف کند.
کاهش عوارض جانبی : هورمون درمانی سرطان پروستات عوارض جانبی کمتری نسبت به جراحی یا رادیوتراپی دارد.
کیفیت زندگی : هورمون درمانی سرطان پروستات می تواند کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پروستات را بهبود بخشد.
تفاوت پرتودرمانی سرطان پروستات و هورمون درمانی سرطان پروستات
پرتودرمانی و هورمون درمانی سرطان پروستات دو روش رایج برای درمان سرطان پروستات هستند. هر دو روش مزایا و معایب خاص خود را دارند. پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند و می تواند به طور کامل یا جزئی انجام شود ولی عوارض جانبی احتمالی شامل بی اختیاری ادراری، اختلال نعوظ، و خستگی را در پی دارد.
هورمون درمانی سرطان پروستات هورمون های مردانه (آندروژن) را که برای رشد سلول های سرطانی پروستات لازم هستند، کاهش می دهد و می تواند به صورت تزریق، قرص یا ایمپلنت انجام شود ولی عوارض جانبی احتمالی شامل گرگرفتگی، تعریق شبانه، کاهش میل جنسی، و ناتوانی نعوظ را دارد.
هدف پرتودرمانی سلول های سرطانی را از بین می برد، در حالی که هورمون درمانی سرطان پروستات رشد سلول های سرطانی را کند یا متوقف می کند.
انتخاب روش درمانی مناسب به عوامل مختلفی از جمله مرحله سرطان، سلامت عمومی بیمار و ترجیحات بیمار بستگی دارد و نظر پزشکان پرتودرمانی سرطان پروستات را برای درمان سرطان پروستات انتخاب میکنند چون عوارض کمتری نسبت به روش های درمانی دیگر دارد.
در برخی موارد، ممکن است از هر دو روش پرتودرمانی و هورمون درمانی سرطان پروستات به طور همزمان استفاده شود.
درمان برای کاهش سطح آندروژن بیضه
برخی از درمان های هورمونی از جراحی یا دارو برای کاهش سطح آندروژن های ساخته شده توسط بیضه ها استفاده می کنند.
ارکیکتومی (اخته کردن جراحی)
اگرچه این یک نوع جراحی است، اما اثر اصلی آن به عنوان نوعی هورمون درمانی سرطان پروستات است. در این عمل، جراح بیضه‌ها را که بیشتر آندروژن‌ها (مانند تستوسترون و DHT) در آنجا ساخته می‌شوند، خارج می‌کند. این امر باعث می شود که اکثر سرطان های پروستات رشد خود را متوقف کنند یا برای مدتی کوچک شوند.
این به عنوان یک روش سرپایی انجام می شود. این احتمالا کم هزینه ترین و ساده ترین شکل هورمون درمانی سرطان پروستات است. اما برخلاف برخی از درمان‌های دیگر، دائمی است و بسیاری از مردان در پذیرش برداشتن بیضه‌های خود مشکل دارند. به همین دلیل، آنها ممکن است در عوض درمان با داروهایی را انتخاب کنند که سطح هورمون را کاهش می دهند.
برخی از مردانی که این جراحی را انجام می دهند نگران این هستند که بعد از آن چگونه خواهد شد. در صورت تمایل می توان بیضه های مصنوعی را که بسیار شبیه به بیضه های معمولی است در کیسه بیضه قرار داد.
آگونیست های LHRH
آگونیست های هورمون آزاد کننده هورمون لوتئینه کننده (LHRH) (که آنالوگ های LHRH یا آگونیست های GnRH نیز نامیده می شوند) داروهایی هستند که میزان تستوسترون ساخته شده توسط بیضه ها را کاهش می دهند. درمان با این داروها گاهی اوقات اخته پزشکی نامیده می شود زیرا آنها سطح آندروژن را به همان اندازه ارکیکتومی کاهش می دهند.
با استفاده از این داروها، بیضه‌ها در جای خود باقی می‌مانند، اما به مرور زمان کوچک می‌شوند و حتی ممکن است کوچکتر از آن شوند.
آگونیست های LHRH به صورت ایمپلنت های کوچک زیر پوست تزریق می شوند یا قرار می گیرند. بسته به داروی مورد استفاده، آنها از یک بار در ماه تا یک بار در هر 6 ماه تجویز می شوند. آگونیست های LHRH موجود در ایالات متحده عبارتند از:
لوپرولید (لوپرون، الیگارد) و لوپرولید مزیلات (Camcevi)
گوسرلین (زولادکس)
تریپتورلین (Trelstar)
هنگامی که آگونیست های LHRH برای اولین بار تجویز می شوند، سطح تستوسترون قبل از کاهش به سطوح بسیار پایین، برای مدت کوتاهی بالا می رود. این اثر که شعله ور شدن تومور نامیده می شود، ناشی از روش پیچیده ای است که این داروها در آن کار می کنند.
برخی از مردانی که سرطان آنها به استخوان ها گسترش یافته است ممکن است درد استخوان داشته باشند. مردانی که پروستات آنها برداشته نشده است ممکن است در ادرار کردن دچار مشکل شوند. اگر سرطان به ستون فقرات گسترش یافته باشد، افزایش کوتاه مدت در رشد تومور در نتیجه شعله ور شدن می تواند، در موارد بسیار نادر، بر نخاع فشار بیاورد و باعث درد یا فلج شود.
هنگام شروع درمان با آگونیست های LHRH، می توان با دادن داروهایی به نام آنتی آندروژن (که در زیر بحث شده است) به مدت چند هفته از شعله ور شدن جلوگیری کرد.
آنتاگونیست های LHRH
از آنتاگونیست های LHRH می توان برای درمان سرطان پیشرفته پروستات استفاده کرد. این داروها به روشی کمی متفاوت از آگونیست‌های LHRH عمل میکنند، اما سطح تستوسترون را سریع‌تر کاهش می‌دهند و مانند آگونیست‌های LHRH باعث شعله‌ور شدن تومور نمی‌شوند. درمان با این داروها را نیز می توان نوعی اخته پزشکی در نظر گرفت.
دگارلیکس (Firmagon) به صورت تزریق ماهانه زیر پوست انجام می شود. برخی از مردان ممکن است متوجه مشکلاتی در محل تزریق شوند (درد، قرمزی و تورم).
Relugolix (Orgovyx) به صورت قرص، یک بار در روز مصرف می شود، بنابراین ممکن است امکان مراجعه کمتر به مطب را فراهم کند.
عوارض هورمون درمانی سرطان پروستات
ارکیکتومی و آگونیست ها و آنتاگونیست های LHRH همگی می توانند عوارض جانبی مشابهی از سطوح پایین تر هورمون هایی مانند تستوسترون ایجاد کنند. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:
کاهش یا عدم وجود میل جنسی
اختلال نعوظ (ناتوانی جنسی)
کوچک شدن بیضه ها و آلت تناسلی
گرگرفتگی، که ممکن است با گذشت زمان بهتر شود یا از بین برود
حساسیت و رشد بافت سینه (ژنیکوماستی)
پوکی استخوان (نازک شدن استخوان) که می تواند منجر به شکستگی استخوان شود
کم خونی (تعداد کم گلبول های قرمز خون)
کاهش تیزبینی ذهنی
از دست دادن توده عضلانی
افزایش وزن
خستگی
افزایش سطح کلسترول
برخی تحقیقات نشان داده اند که خطر ابتلا به فشار خون بالا، دیابت، سکته مغزی، حملات قلبی و حتی مرگ ناشی از بیماری قلبی در مردانی که تحت درمان با هورمون درمانی قرار می گیرند، بیشتر است، اگرچه همه مطالعات این را پیدا نکرده اند.
بسیاری از عوارض هورمون درمانی سرطان پروستات قابل پیشگیری یا درمان هستند. مثلا:
گرگرفتگی اغلب می تواند با درمان با داروهای ضد افسردگی خاص یا داروهای دیگر کمک کند.
پرتودرمانی مختصر به سینه ها می تواند به جلوگیری از بزرگ شدن سینه ها کمک کند، اما پس از بزرگ شدن سینه، این کار موثر نیست.
چندین دارو می توانند به پیشگیری و درمان پوکی استخوان کمک کنند.
افسردگی را می توان با داروهای ضد افسردگی و یا مشاوره درمان کرد.
ورزش می تواند به کاهش بسیاری از عوارض جانبی از جمله خستگی، افزایش وزن و کاهش توده استخوانی و عضلانی کمک کند.
نگرانی فزاینده ای وجود دارد که هورمون درمانی سرطان پروستات ممکن است منجر به مشکلات تفکر، تمرکز و یا حافظه شود، اما این موضوع به طور کامل مورد مطالعه قرار نگرفته است. این مشکلات به ندرت شدید هستند و اغلب فقط برخی از انواع حافظه را تحت تاثیر قرار می دهند. مطالعات بیشتری برای بررسی این موضوع در حال انجام است.
درمان برای کاهش سطح آندروژن از سایر قسمت های بدن
آگونیست‌ها و آنتاگونیست‌های LHRH می‌توانند بیضه‌ها را از ساخت آندروژن‌ها بازدارند، اما سلول‌های سایر قسمت‌های بدن، مانند غدد فوق کلیوی و خود سلول‌های سرطان پروستات، همچنان می‌توانند هورمون‌های مردانه بسازند که می‌توانند رشد سرطان را تحریک کنند. برخی داروها می توانند از تشکیل آندروژن های ساخته شده توسط این سلول ها جلوگیری کنند.
Abiraterone (Zytiga) آنزیمی به نام CYP17 را مسدود می کند که به توقف سلول های بدن از ساخت آندروژن کمک می کند.
Abiraterone را می توان در مردان مبتلا به سرطان پروستات پیشرفته استفاده کرد که عبارتند از:
خطر بالا (سرطان با نمره گلیسون بالا، گسترش به چندین نقطه در استخوان ها یا گسترش به سایر اندام ها)
مقاوم به اخته (سرطانی که با وجود سطوح پایین تستوسترون ناشی از آگونیست LHRH، آنتاگونیست LHRH یا ارکیکتومی همچنان در حال رشد است)
این دارو هر روز به صورت قرص مصرف می شود.
Abiraterone از تولید تستوسترون بیضه ها جلوگیری نمی کند، بنابراین مردانی که ارکیکتومی نکرده اند باید درمان را با آگونیست یا آنتاگونیست LHRH ادامه دهند. از آنجایی که آبیراترون سطح برخی دیگر از هورمون‌های بدن را نیز کاهش می‌دهد، برای جلوگیری از عوارض جانبی خاص، باید دوز پایین پردنیزون (یک داروی کورتیکواستروئیدی) نیز در طول درمان مصرف شود.
کتوکونازول (Nizoral) که برای اولین بار برای درمان عفونت های قارچی استفاده شد، همچنین از تولید آندروژن های ساخته شده در غدد فوق کلیوی مانند آبیراترون جلوگیری می کند. اغلب برای درمان مردانی که به تازگی سرطان پیشرفته پروستات تشخیص داده شده و سرطان های زیادی در بدن دارند، استفاده می شود، زیرا راهی سریع برای کاهش سطح تستوسترون ارائه می دهد. همچنین اگر سایر اشکال هورمون درمانی دیگر موثر نباشند، می توان آن را امتحان کرد.
کتوکونازول همچنین می تواند تولید کورتیزول، یک هورمون استروئیدی مهم در بدن را مسدود کند، بنابراین مردان تحت درمان با این دارو اغلب نیاز به مصرف کورتیکواستروئید (مانند پردنیزون یا هیدروکورتیزون) دارند.
عوارض جانبی Abiraterone می تواند باعث درد مفاصل یا ماهیچه، فشار خون بالا، تجمع مایعات در بدن، گرگرفتگی، ناراحتی معده و اسهال شود. کتوکونازول می تواند باعث افزایش آزمایش خون کبد، حالت تهوع، استفراغ، ژنیکوماستی (بزرگ شدن بافت سینه در مردان) و بثورات پوستی شود.
داروهایی که مانع از عملکرد آندروژن ها می شوند
برای رشد بیشتر سلول های سرطانی پروستات، آندروژن ها باید به پروتئینی در سلول سرطان پروستات به نام گیرنده آندروژن متصل شوند.
آنتی آندروژن‌ها که آنتاگونیست‌های گیرنده آندروژن نیز نامیده می‌شوند، داروهایی هستند که به گیرنده‌های آندروژن متصل می‌شوند و مانع از تحریک آندروژن‌ها به رشد تومور می‌شوند.
آنتی آندروژن ها
این داروها اولین ضد آندروژن هایی بودند که در دسترس قرار گرفتند و اغلب هنوز هم استفاده می شوند. داروهای این نوع عبارتند از:
فلوتامید (یولکسین)
بیکالوتامید (Casodex)
نیلوتامید (نیلاندرون)
این داروها روزانه به صورت قرص مصرف می شوند.
در ایالات متحده، آنتی آندروژن ها اغلب همراه با درمان هایی که سطح تستوسترون را کاهش می دهند، استفاده می شود:
اگر ارکیکتومی یا آگونیست یا آنتاگونیست LHRH دیگر به خودی خود کار نکند، ممکن است یک آنتی آندروژن به درمان اضافه شود.
زمانی که آگونیست LHRH برای اولین بار شروع می شود، گاهی اوقات یک آنتی آندروژن نیز برای چند هفته تجویز می شود. این می تواند به جلوگیری از شعله ور شدن تومور کمک کند.
یک آنتی آندروژن همچنین می تواند با ارکیکتومی یا آگونیست LHRH به عنوان هورمون درمانی خط اول ترکیب شود. این بلوک ترکیبی آندروژن (CAB) نامیده می شود.
در برخی از مردان، اگر یک آنتی آندروژن دیگر کار نمی کند، صرفاً متوقف کردن آنتی آندروژن می تواند باعث توقف رشد سرطان برای مدت کوتاهی شود. این اثر ترک ضد آندروژن نامیده می شود، اگرچه مشخص نیست که چرا این اتفاق می افتد.
عوارض جانبی آنتی آندروژن ها دارای عوارض جانبی مشابه آگونیست های LHRH، آنتاگونیست های LHRH و ارکیکتومی هستند. هنگامی که این داروها به تنهایی استفاده شوند، ممکن است عوارض جانبی جنسی کمتری داشته باشند. میل جنسی و نعوظ اغلب می تواند حفظ شود. هنگامی که این داروها به مردانی که قبلاً با آگونیست های LHRH تحت درمان هستند داده می شود، اسهال عارضه جانبی اصلی است. حالت تهوع، مشکلات کبدی و خستگی نیز ممکن است رخ دهد.
آنتی آندروژن های جدیدتر
انزالوتامید (Xtandi)، آپالوتامید (Erleada) و دارولوتامید (Nubeqa) انواع جدیدتری از آنتی آندروژن ها هستند. آنها گاهی اوقات می توانند مفید باشند حتی زمانی که آنتی آندروژن های قدیمی وجود ندارند.
هر یک از این داروها می تواند برای مردان مبتلا به سرطانی مفید باشد که گسترش نیافته اما دیگر به سایر اشکال هورمون درمانی سرطان پروستات (معروف به سرطان پروستات مقاوم به اخته غیر متاستاتیک (nmCRPC)) پاسخ نمی دهد.
هر یک از این داروها همچنین می تواند برای سرطان پروستات حساس به اختگی متاستاتیک (mCSPC) (سرطانی که گسترش یافته است اما هنوز به سایر اشکال هورمون درمانی سرطان پروستات پاسخ می دهد) استفاده شود.
انزالوتامید همچنین می تواند برای سرطان پروستات حساس به اخته غیر متاستاتیک (nmCSPC) استفاده شود که به نظر می رسد پس از درمان بر اساس سطح بالای PSA (عود بیوشیمیایی) عود کرده است و تصور می شود در معرض خطر بالایی برای سرایت به سایر موارد است.
انزالوتامید همچنین می تواند برای سرطان پروستات مقاوم به اخته متاستاتیک (mCRPC) استفاده شود.
این داروها هر روز به صورت قرص مصرف می شوند.
عوارض جانبی می تواند شامل اسهال، خستگی، بثورات پوستی و بدتر شدن گرگرفتگی باشد. این داروها همچنین می توانند عوارض جانبی سیستم عصبی از جمله سرگیجه و به ندرت تشنج ایجاد کنند. احتمال افتادن در مردانی که یکی از این داروها را مصرف می کنند، بیشتر است که ممکن است منجر به آسیب شود. برخی از مردان نیز هنگام مصرف این نوع جدیدتر ضد آندروژن ها دچار مشکلات قلبی شده اند.
سایر داروهای سرکوب کننده آندروژن
استروژن ها (هورمون های زنانه) زمانی جایگزین اصلی برای برداشتن بیضه ها (ارکیکتومی) برای مردان مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات بودند. به دلیل عوارض جانبی احتمالی آنها (از جمله لخته شدن خون و بزرگ شدن سینه)، انواع دیگر هورمون درمانی جایگزین استروژن ها شده است. به ندرت، اگر سایر درمان‌های هورمونی دیگر مؤثر نباشند، ممکن است استروژن آزمایش شود.
کاربردهای هورمون درمانی سرطان پروستات
مسائل زیادی در مورد هورمون درمانی وجود دارد که همه پزشکان درباره آنها اتفاق نظر ندارند، مانند بهترین زمان شروع و توقف آن و بهترین راه برای انجام آن. مطالعات در حال حاضر به بررسی این مسائل است. در اینجا به چند مورد از آنها پرداخته می شود.
درمان سرطان در مراحل اولیه
برخی از پزشکان از هورمون درمانی سرطان پروستات به جای مشاهده یا نظارت فعال در مردان مبتلا به سرطان پروستات در مراحل اولیه که نمی خواهند جراحی یا پرتودرمانی داشته باشند، استفاده کرده اند. مطالعات نشان نداده اند که این مردان بیشتر از کسانی که تا زمانی که سرطان پیشرفت نکند یا علائم ایجاد نشود، بیشتر عمر می کنند. به همین دلیل، هورمونی سرطان پروستات معمولاً برای سرطان پروستات در مراحل اولیه توصیه نمی شود.
درمان زود هنگام در مقابل تاخیر
برای مردانی که نیاز به هورمون درمانی سرطان پروستات دارند (یا در نهایت نیاز خواهند داشت)، مانند مردانی که سطح PSA آنها پس از جراحی یا پرتودرمانی در حال افزایش است یا مردان مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات که هنوز علائمی ندارند، همیشه مشخص نیست که بهترین زمان شروع هورمون چه زمانی است.
برخی از پزشکان فکر می کنند که هورمون درمانی سرطان پروستات اگر در اسرع وقت شروع شود، بهتر عمل می کند، حتی اگر مردی احساس خوبی داشته باشد و هیچ علامتی نداشته باشد. برخی از مطالعات نشان داده اند که درمان هورمونی سرطان پروستات ممکن است سرعت بیماری را کاهش دهد و شاید حتی به مردان کمک کند تا عمر طولانی تری داشته باشند.
اما همه پزشکان با این رویکرد موافق نیستند. برخی منتظر شواهد بیشتری از سود هستند. آنها احساس می کنند که به دلیل عوارض جانبی هورمون درمانی سرطان پروستات و احتمال اینکه سرطان زودتر به درمان مقاوم شود، تا زمانی که مرد علائم سرطان را نداشته باشد، نباید درمان را شروع کرد. این موضوع در حال بررسی است.
سرکوب سرطان پروستات با هورمون درمانی
برخی از پزشکان بر این باورند که ممکن است نیازی به سرکوب مداوم آندروژن نباشد، بنابراین درمان متناوب (دوباره، دوباره غیرفعال) را توصیه می کنند. این می تواند از عوارض جانبی مانند کاهش انرژی، مشکلات جنسی و گرگرفتگی جلوگیری کند.
در یکی از انواع هورمون درمانی سرطان پروستات متناوب، پس از کاهش PSA به سطح بسیار پایین، درمان متوقف می شود. اگر سطح PSA شروع به افزایش کند، داروها دوباره شروع می شوند. شکل دیگری از درمان متناوب از هورمون درمانی سرطان پروستات برای دوره های زمانی ثابت استفاده می کند – به عنوان مثال، 6 ماه بعد و سپس 6 ماه استراحت.
در حال حاضر، مشخص نیست که این رویکرد چگونه با هورمون درمانی سرطان پروستات مداوم مقایسه می شود. برخی از مطالعات نشان داده اند که درمان مداوم ممکن است به مردان کمک کند عمر طولانی تری داشته باشند، اما مطالعات دیگر چنین تفاوتی را پیدا نکرده اند.
بلوک ترکیبی آندروژن (CAB)
برخی از پزشکان محرومیت از آندروژن (ارکیکتومی یا آگونیست یا آنتاگونیست LHRH) به همراه یک آنتی آندروژن را برای هورمون درمانی اولیه برای سرطان پیشرفته پروستات توصیه می کنند. مطالعات نشان داده اند که این ممکن است مفیدتر از محرومیت از آندروژن به تنهایی باشد.
بلوک آندروژن سه گانه (TAB)
برخی از پزشکان پیشنهاد کرده‌اند که درمان ترکیبی را یک قدم جلوتر، با افزودن دارویی به نام مهارکننده 5-آلفا ردوکتاز – یا فیناستراید (پروسکار) یا دوتاستراید (آوودارت) – به محاصره ترکیبی آندروژن توصیه کرده‌اند. شواهد بسیار کمی برای حمایت از استفاده از این محاصره سه گانه آندروژن در این زمان وجود دارد.
سرطان پروستات حساس به اخته، مقاوم به اخته و مقاوم به هورمون
این عبارات گاهی اوقات برای توصیف اینکه سرطان پروستات یک مرد چگونه به هورمون درمانی سرطان پروستات پاسخ می دهد استفاده می شود.
سرطان پروستات حساس به اخته (CSPC)، همچنین به عنوان سرطان پروستات حساس به هورمون (HSPC) شناخته می شود، به این معنی است که سرطان با پایین نگه داشتن سطح تستوسترون به همان اندازه که در صورت برداشتن بیضه ها توسط اخته کردن انتظار می رود، کنترل می شود. سطوح را می توان با ارکیکتومی یا با مصرف آگونیست LHRH یا آنتاگونیست LHRH در این حد پایین نگه داشت.
سرطان پروستات مقاوم به اخته (CRPC) به این معنی است که سرطان همچنان در حال رشد است حتی زمانی که سطح تستوسترون در سطح یا کمتر از سطحی است که با اخته کردن انتظار می رود. برخی از این سرطان ها ممکن است با سایر اشکال هورمون درمانی سرطان پروستات، مانند آبیراترون یا یکی از آنتی آندروژن های جدیدتر، کمک شوند.
برای آگهی بیشتر از طول عمر بیماران سرطان پروستات کلیک کنید.
خلاصه
هورمون درمانی سرطان پروستات روشی برای درمان سرطان پروستات است که با کاهش هورمون‌های مردانه (آندروژن) عمل می‌کند. هورمون‌های آندروژن برای رشد سلول‌های سرطانی پروستات لازم هستند، بنابراین کاهش آنها می‌تواند به کند شدن یا توقف رشد سرطان کمک کند.
