درمان تومور کارسینوئید دستگاه گوارش با پرتودرمانی یا رادیوتراپی
تومور کارسینوئید چیست؟
تومور کارسینوئید نوعی سرطان با رشد آهسته می باشد که می تواند در قسمت های مختلفی از بدن به وجود آید. تومورهای کارسینوئید زیر مجموعه تومورهایی به نام تومورهای نورواندوکرین می باشند که در دستگاه گوارش (معده، آپاندیس، روده کوچک، کولون (روده بزرگ) و رکتوم یا همان راست روده) و یا در ریه ها شروع به رشد می کنند.
اگرچه درمان اصلی اکثر تومورهای کارسینوئیدی جراحی به شمار می رود، اما رادیوتراپی یا پرتودرمانی ممکن است گزینه ای برای کسانی باشد که به دلایلی مثل بیماری قلبی یا ریوی و …. نمی توانند جراحی انجام دهند.
درمان تومور کارسینوئید دستگاه گوارش با پرتودرمانی
در پرتودرمانی از پرتوهای پر انرژی (مانند اشعه ایکس) یا ذرات رادیواکتیو برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می شود.
اگرچه جراحی درمان اصلی اکثر تومورهای کارسینوئیدی دستگاه گوارش است، پرتودرمانی ممکن است گزینه ای برای کسانی باشد که به دلایلی مثل بیماری قلبی یا ریوی و …. نمی توانند جراحی کنند. همچنین ممکن است پس از جراحی در برخی موارد اگر احتمال عود زیاد باشد، پرتودرمانی تجویز شود. در صورت گسترش سرطان به استخوان ها یا سایر نواحی، پرتودرمانی همچنین می تواند برای کمک به تسکین علائمی مانند درد استفاده شود.
پرتودرمانی خارجی (EBRT: External Beam Radiation Therapy)
در پرتودرمانی خارجی از دستگاهی که خارج از بدن قرار دارد برای رساندن پرتو به قسمت خاصی از بدن استفاده می شود. اغلب از این نوع رادیوتراپی برای درمان سرطان تومور کارسینوئید استفاده می شود.
عوارض جانبی پرتودرمانی تومور کارسینوئید
عوارض جانبی اصلی پرتودرمانی دستگاه گوارش عبارتند از:
- خستگی
- تهوع و استفراغ
- اسهال (اگر پرتودرمانی در ناحیه شکم یا لگن باشد)
- تغییرات پوستی که می تواند از قرمزی خفیف تا تاول و پوسته اندازی متغیر باشد
- ریزش مو در ناحیه تحت درمان
روش های استفاده از داروهای رادیواکتیو
رادیوآمبولیزاسیون برای درمان تومور کارسینوئید
در این روش آمبولیزاسیون با پرتودرمانی ترکیب می شود و معمولا برای درمان متاستازهای کبدی استفاده می شود.
آمبولیزاسیون روشی است که در آن موادی برای مسدود کردن یا کاهش جریان خون سلول های سرطانی در کبد تزریق می شود. کبد بر خلاف سایر اعضا بدن دارای دو منبع خون است. بیشتر سلول های طبیعی کبد از ورید باب (Portal vein) تغذیه می شوند، در حالی که سلول های سرطانی در کبد معمولاً از شریان کبدی تغذیه می شوند. مسدود کردن شاخه شریان کبدی تغذیه کننده تومور به از بین بردن سلول های سرطانی کمک می کند، در حالیکه بیشتر سلول های سالم کبد را بدون آسیب باقی می گذارد زیرا سلولهای سالم خون خود را از ورید باب تامین می کنند.
در این روش، یک کاتتر (لوله نازک و انعطاف پذیر) از طریق یک برش کوچک در قسمت داخلی ران وارد سرخرگ می شود و به داخل شریان کبدی در کبد می رود. سپس یک نوع رنگ مخصوص به خون تزریق می شود تا به پزشک اجازه دهد تا مسیر کاتتر را از طریق آنژیوگرافی (نوع خاصی از اشعه ایکس) کنترل کند. هنگامی که کاتتر در جای خود قرار گرفت، ذرات کوچکی به نام میکروسفر به شریان تزریق می شود تا آن را مسدود کنند.
در روش رادیوآمبولیزاسیون، میکروسفرها (دانه های کوچک مسدود کننده) به عنصر رادیواکتیو به نام ایتریوم-90 (یا 90Y) متصل هستند. پس از تزریق، دانه ها در رگ های خونی کبد حرکت می کنند تا زمانی که در رگ های خونی کوچک نزدیک تومور گیر کنند. در آنجا ایتریوم که به میکروسفر چسبیده برای مدت کوتاهی رادیواکتیویته منتشر می کند و سلول های تومور مجاور را از بین می برند. این نوع تابش، مسافت بسیار کوتاهی را طی می کند، بنابراین اثرات آن عمدتاً به تومور محدود می شود. متاسفانه در حال حاضر این درمان در ایران امکان پذیر نیست.
درمان با رادیونوکلئید گیرنده پپتیدی (PRRT: Peptide Receptor Radionuclide Therapy)
در این شکل از پرتودرمانی، یک دارو با یک عنصر رادیواکتیو پیوند داده می شود. این دارو در سراسر بدن حرکت می کند و این توانایی را دارد که به سلول های سرطانی بچسبد ولذا عنصر رادیواکتیو را نیز همراه با خودش به نزدیکی سلولهای سرطانی می برد و پرتو ساطع شده از عنصر رادیواکتیو سبب نابودی سلول سرطانی می شود. این روش از طریق وریدی و نه مستقیماً به کبد تزریق می شود.
یک گزینه دیگر استفاده از داروهای آنالوگ سوماتواستاتین مانند اکتروتید یا لانروتید است که به شکل رادیواکتیو عنصر ایتریوم-90 پیوند داده شده است. گزینه دیگر استفاده از عنصر رادیواکتیو متفاوتی به نام لوتشیوم (Lu-177) است که توسط دوتات به سلول های سرطانی تومور کارسینوئید می چسبد. این درمان های تزریقی به پزشکان اجازه می دهد دوزهای بالایی از اشعه را مستقیماً به تومورها برسانند.
برای درمان بزرگسالان مبتلا به تومورهای کارسینوئید دستگاه گوارش با گیرنده سوماتواستاتین (نوعی هورمون)، که دیگر به اکترئوتید یا لانروتید پاسخ نمی دهند، می توان از (لوتشیوم لو- 177 دوتاتات) استفاده کرد. این دارو با اتصال به گیرنده سوماتوستاتین (پروتئین) که بخشی از سلول سرطانی است، عمل می کند و به تشعشعات اجازه می دهد وارد سلول شده و باعث آسیب شوند. اگر اکترئوتید یا لانروتید مصرف می کنید، به احتمال زیاد از شما خواسته می شود که مصرف این داروها را قبل از تجویز Lu-177 دوتاتات متوقف کنید.
عوارض جانبی شایع Lu-177 دوتاتات عبارتند از: سطوح پایین گلبول های سفید خون، سطح بالای آنزیم ها در اندام های خاص، حالت تهوع و استفراغ، سطح بالای قند خون و سطوح پایین پتاسیم در خون.
عوارض جانبی جدی Lu-177 دوتاتات شامل سطوح پایین سلول های خونی، ایجاد برخی سرطان های خون یا مغز استخوان، آسیب کلیه، آسیب کبدی، سطوح غیر طبیعی هورمون ها در بدن و ناباروری است. به زنانی که باردار هستند یا در شرف بارداری هستند باید توصیه شود که Lu-177 دوتاتات می تواند به جنین در حال رشد آسیب برساند.
Lu-177 دوتاتات به صورت تزریق داخل وریدی داده می شود و کسانی که آن را مصرف می کنند، احتمالاً اطرافیانشان را در معرض تشعشع قرار می دهند. از اینرو اعضای خانواده باید آگاه باشند که چگونه از خود در برابر اشعه محافظت کنند.
بهترین متخصص پرتو درمانی در تهران | بهترین متخصص رادیوتراپی
چنانچه در جستجوی بهترین متخصص رادیوتراپی تهران هستید و بارها متخصصین رادیوتراپی تهران و لیست مراکز رادیوتراپی خصوصی در تهران را بررسی کرده اید، اما همچنان به نتیجه مساعدی نرسیده اید، به شما دکتر احسان کرباسی را معرفی می کنیم. پرتودرمانی یکی از روش های درمان سرطان پروستات با نتیاج بسیار موفقیت آمیز است. برای اطلاع از پرتودرمانی سرطان پروستات یا رادیوتراپی سرطان پروستات کلیک کنید.
دکتر احسان کرباسی دارای بورد تخصصی رادیوتراپی انکولوژی_پرتودرمانی از دانشگاه علوم پزشکی تهران راه را برای درمان شما کوتاه می کند.
جهت ارتباط با بهترین مرکز پرتو درمانی تهران لطفا کلیک کنید.
شاد و تندرست باشید.
منبع: cancer.org
