پروستات چیست؟
پروستات غده‌ای به اندازه گردو است که در مردان در زیر مثانه و نزدیک به راست روده قرار دارد. این غده مجرای ادرار (پیشابراه) را احاطه کرده است، یعنی همان لوله‌ای که ادرار را از مثانه به بیرون بدن منتقل می‌کند. پروستات نقش مهمی در تولیدمثل جنسی ایفا می‌کند. این غده به ساخت مایع منی کمک می‌کند، مایعی که اسپرم را در حین انزال (خروج مایع منی) از طریق مجرای ادرار به بیرون منتقل می‌کند. در مورد سرطان پروستات بیشتر بدانید. ما در این مقاله علت بزرگ شدن پروستات چیست؟ را به طور کامل توضیح خواهیم داد.
وظیفه پروستات چیست و چه کاری انجام میدهد؟
پروستات، غده کوچکی است که بخشی از دستگاه تولید مثل مردانه به شمار می رود. اندازه و شکل آن تقریبا شبیه به یک گردو است.
این غده در پایین مثانه و جلوی راست روده قرار دارد و قسمتی از مجرای ادرار (پیشابراه) را که ادرار را از مثانه به بیرون بدن حمل می کند، احاطه کرده است.
پروستات بخشی از مایع منی را تولید می کند. مایع منی، اسپرم را که از بیضه ها می آید، در هنگام انزال (خروج مایع منی) حمل می کند.
علت بزرگ شدن پروستات چیست؟
چرا پروستات بزرگ میشود؟ با افزایش سن مردان، غده پروستات آنها تقریباً به طور قطع بزرگتر می شود. دلیل دقیق این اتفاق کاملاً مشخص نیست، اما ممکن است با کاهش تستوسترون، هورمون جنسی مردانه در دوران پیری مرتبط باشد. این بزرگ شدن وضعیتی به نام هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات (BPH) است. کلمه کلیدی در اینجا «خوش‌خیم» است. BPH هیچ ارتباطی با سرطان ندارد و خطر ابتلا به سرطان را افزایش نمی دهد. با این حال، می تواند دفع ادرار و انزال را دشوارتر کند.
با بزرگ شدن پروستات، به مجرای ادرار (پیشابراه) که ادرار را از مثانه به بیرون بدن حمل می کند، فشار وارد می شود. این فشار بر جریان ادرار و خروج مایع منی در هنگام ارگاسم تأثیر می گذارد.
پروستات در چه سنی بزرگ میشود؟
پروستات شما به احتمال زیاد در حدود سن ۲۵ سالگی شروع به بزرگ شدن می کند. علائم این بیماری معمولا قبل از ۴۰ سالگی شروع نمی شود. تا سن ۶۰ سالگی، ۵۰ درصد احتمال دارد که دچار علائم شوید. این عدد تا زمانی که به سن ۸۰ سالگی برسید به ۹۰ درصد افزایش می یابد.
آیا بزرگ شدن پروستات خطرناک است؟
عوارض جدی BPH
بزرگ شدن خوش خیم پروستات (BPH) در صورت عدم درمان می تواند منجر به عوارض جدی شود. در اینجا برخی از عوارض احتمالی آورده شده است:
انسداد کامل مجرای ادرار : اگر مجرای ادرار شما به طور شدید یا کامل مسدود شود، به هیچ وجه نمی توانید ادرار کنید. این اتفاق می تواند ناگهانی رخ دهد و یک فوریت پزشکی محسوب می شود. بدون درمان سریع، ممکن است کلیه های شما آسیب ببینند.
عفونت های دستگاه ادراری : انسداد ناشی از BPH می تواند خطر ابتلا به عفونت های دستگاه ادراری را افزایش دهد زیرا ادرار به دام افتاده در مثانه می تواند محل مناسبی برای رشد باکتری ها باشد.
سنگ مثانه : ادرار راکد در مثانه می تواند منجر به تشکیل سنگ مثانه شود. سنگ مثانه توده های سخت معدنی هستند که در مثانه تشکیل می شوند.
آسیب مثانه : اگر نتوانید به طور کامل مثانه خود را تخلیه کنید، ممکن است با گذشت زمان به عضلات مثانه شما فشار وارد شود و در نهایت به آنها آسیب برساند.
وجود خون در ادرار : BPH می تواند باعث تحریک یا التهاب مجرای ادرار شود که منجر به وجود خون در ادرار (hematuria) شود.
چه کسانی ممکن است دچار بزرگ شدن پروستات شوند؟
بزرگ شدن خوش خیم پروستات (BPH) یک بیماری شایع است و قابل پیشگیری نیست. با افزایش سن و سابقه خانوادگی BPH، احتمال ابتلا به این بیماری افزایش می یابد. چند آمار در این مورد:
تقریباً از هر 10 نفر مرد در بدو تولد، 8 نفر در نهایت دچار بزرگ شدن پروستات می شوند.
حدود 90 درصد از مردان بالای 80 سال علائم BPH را خواهند داشت.
حدود 30 درصد از مردان علائم BPH را آزاردهنده می دانند.
علائم بزرگ شدن پروستات
اگر در ادرار کردن مشکل دارید یا مجبور هستید زیاد به دستشویی بروید، به خصوص در شب، این موارد می تواند نشان دهنده بزرگ شدن پروستات باشد. سایر علائم و نشانه ها عبارتند از:
بعد از ادرار کردن، مثانه شما به طور کامل خالی نمی شود.
احساس نیاز ناگهانی به دفع ادرار بدون احساس پر شدن مثانه دارید.
ممکن است چندین بار ادرار را قطع و وصل کنید.
برای شروع جریان ادرار باید زور بزنید.
اگر علائم اولیه BPH را دارید، مهم است که به پزشک مراجعه کنید. اگرچه نادر است، اما می تواند منجر به مشکلات جدی مانند آسیب کلیه یا مثانه شود.
بزرگ شدن خوش خیم پروستات (BPH) در هر فردی متفاوت است. در واقع، برخی از افرادی که پروستات بسیار بزرگی دارند، علائم کمی دارند یا اصلا علائمی ندارند. اما به هر حال پزشک شما باید از این موضوع مطلع باشد.
درمان بزرگ شدن پروستات
نحوه برخورد پزشک با این عارضه به جزئیات مورد شما بستگی دارد سن شما، میزان مشکلاتی که ایجاد می کند و موارد دیگر. درمان ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
نظارت انتظارى (Watchful Waiting) : اگر پروستات شما بزرگ شده است اما علائمی ندارید، ممکن است به شما توصیه شود که فقط یک چکاپ سالانه انجام دهید، که ممکن است شامل آزمایشات مختلفی باشد.
تغییرات سبک زندگی : این شامل کاهش میزان مصرف مایعات در شب و قبل از خواب، به خصوص نوشیدنی های حاوی الکل یا کافئین است.
دارو : درمان های رایج برای BPH شامل آلفا مسدود کننده ها (alpha-blockers) است که علائم BPH را کاهش می دهد و همچنین مهارکننده های 5 آلفا ردوکتاز (5-ARIs) که به کوچک شدن پروستات کمک می کند. بسیاری از افراد مبتلا به بزرگ شدن پروستات این داروها را با هم مصرف می کنند.
جراحی : اگر علائم شدید دارید و سایر درمان ها موثر نبوده اند، ممکن است مجبور به جراحی شوید. در مورد خطرات و نتایج احتمالی با پزشک خود صحبت کنید.
پروستاتیت چیست؟
پروستاتیت التهاب پروستات است که توسط عفونت ایجاد می شود. برخلاف تصور، ابتلا به پروستاتیت باعث افزایش احتمال ابتلا به سرطان پروستات نمی شود. با این حال، پروستاتیت می تواند عوارض جدی و حتی کشنده ای ایجاد کند، از جمله:
سپسیس (Sepsis) : عفونت جدی و بالقوه تهدید کننده حیات در جریان خون
التهاب اندام های تولید مثل مجاور پروستات
اختلال در عملکرد جنسی
آبسه در پروستات (Abscesses)
چهار نوع اصلی پروستاتیت وجود دارد:
پروستاتیت باکتریایی حاد (Acute bacterial prostatitis) : این نوع پروستاتیت ناشی از عفونت باکتریایی است که به طور ناگهانی ایجاد می شود.
پروستاتیت باکتریایی مزمن (Chronic bacterial prostatitis) : این نوع نیز ناشی از عفونت باکتریایی است و درمان آن دشوار بوده و ممکن است سال ها طول بکشد.
سندرم درد لگن مزمن همراه با پروستاتیت مزمن (Chronic prostatitis/chronic pelvic pain syndrome – CPPS) : این شایع ترین نوع پروستاتیت است. حدود 1 نفر از هر 3 نفر AMAB در مقطعی از زندگی خود به این عارضه مبتلا خواهند شد.
پروستاتیت غیر باکتریایی (پروستاتیت التهابی بدون علامت – Nonbacterial prostatitis (asymptomatic inflammatory prostatitis)) : این وضعیت باعث التهاب می شود، اما علائمی ندارد و نیازی به درمان ندارد.
علائم پروستاتیت
علائم شما به نوع پروستاتیت شما بستگی دارد.
علائم پروستاتیت باکتریایی حاد به طور معمول عبارتند از:
تب
لرز
درد بدن
سوزش ادرار یا تکرر ادرار
مشکل در دفع ادرار
علائم پروستاتیت باکتریایی مزمن شبیه به علائم پروستاتیت باکتریایی حاد است، با این حال، آنها معمولا کمتر شدید هستند و تب نخواهید کرد. این علائم عبارتند از:
درد هنگام ادرار کردن
تکرر ادرار
مشکل در دفع ادرار
انزال دردناک
سندرم درد لگن مزمن همراه با پروستاتیت مزمن (CPPS) باعث ایجاد درد یا ناراحتی می شود که 3 ماه یا بیشتر طول می کشد. این درد می تواند در قسمت های زیر بدن شما رخ دهد:
بین کیسه بیضه و مقعد
قسمت مرکزی شکم تحتانی
آلت تناسلی
کیسه بیضه
کمر
سایر علائم عبارتند از:
انزال دردناک
درد در مجرای ادرار یا آلت تناسلی در حین یا بعد از ادرار کردن
تکرر ادرار
نیاز فوری به دفع ادرار
مشکل در دفع ادرار
عوامل خطر ابتلا به پروستاتیت
احتمال ابتلا به پروستاتیت در صورت داشتن شرایط زیر بیشتر است:
سن جوان یا میانسالی : پروستاتیت بیشتر در مردان جوان و میانسال رخ می دهد.
عفونت های مکرر دستگاه ادراری : داشتن عفونت های مکرر ادراری، عفونت اخیر مثانه یا عفونت در سیستم تولید مثل، خطر ابتلا به پروستاتیت را افزایش می دهد.
سابقه پروستاتیت : اگر سابقه قبلی پروستاتیت دارید، احتمال ابتلای مجدد به آن بیشتر است.
ناهنجاری در دستگاه ادراری : هرگونه ناهنجاری در دستگاه ادراری، از جمله کلیه ها، مجرای ادرار، مثانه و حالب (لوله هایی که کلیه ها را به مثانه متصل می کنند)، می تواند خطر ابتلا به پروستاتیت را افزایش دهد.
استفاده از سوند ادراری : داشتن سوند ادراری (لوله ای که برای تخلیه مثانه در مجرای ادرار قرار داده می شود) می تواند خطر ابتلا به عفونت باکتریایی و در نتیجه پروستاتیت را افزایش دهد.
HIV یا ایدز : ابتلا به HIV یا ایدز سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند و در نتیجه فرد را در برابر عفونت های مختلف، از جمله پروستاتیت باکتریایی، آسیب پذیرتر می کند.
درمان پروستاتیت
درمان پروستاتیت به نوعی که به آن مبتلا هستید بستگی دارد:
پروستاتیت باکتریایی حاد:
این نوع پروستاتیت معمولاً با مصرف آنتی بیوتیک به مدت ۲ تا ۴ هفته درمان می شود.
در موارد شدید، ممکن است به آنتی بیوتیک وریدی (IV) نیاز باشد.
در موارد نادر، پزشک ممکن است نیاز به تخلیه آبسه در پروستات داشته باشد.
پروستاتیت باکتریایی مزمن:
درمان این نوع پروستاتیت طولانی تر و پیچیده تر است.
ممکن است نیاز به مصرف آنتی بیوتیک تا ۱۲ هفته داشته باشید.
برای جلوگیری از بازگشت عفونت، پزشک ممکن است درمان مداوم با آنتی بیوتیک با دوز کم را تجویز کند.
سندرم درد لگن مزمن همراه با پروستاتیت مزمن (CPPS):
این نوع پروستاتیت نیاز به ترکیبی از درمان ها برای کنترل درد، مشکلات ادراری و همچنین اضطرابی که این بیماری ایجاد می کند، دارد.
فیزیوتراپی نیز ممکن است بخشی از برنامه درمانی شما باشد.
آزمایشات پروستات
پزشک شما می تواند با استفاده از آزمایشات مختلف، وضعیت پروستات شما را بررسی کند. چند مورد از این آزمایشات عبارتند از:
معاینه دیجیتال رکتوم (DRE) : در این آزمایش، پزشک با دستکش یک انگشت خود را به آرامی وارد راست روده شما می کند تا اندازه، شکل و سفتی پروستات و همچنین هر گونه توده ای را بررسی کند.
آزمایش آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) : این آزمایش خون سطح پروتئینی به نام PSA را که توسط سلول های پروستات تولید می شود، اندازه گیری می کند. سطوح بالاتر PSA ممکن است نشانه ای از سرطان باشد. اما به تنهایی، دلیلی قطعی بر ابتلا به سرطان پروستات محسوب نمی شود. علائم سرطان پروستات را بهتر بشناسید.
سطوح بالاتر PSA همچنین می تواند نشان دهنده بزرگ شدن پروستات یا پروستاتیت باشد. با این حال، ممکن است با وجود ابتلا به سرطان پروستات، سطح PSA پایینی داشته باشید. در صورتی که تصمیم به انجام این آزمایش بگیرید، پزشک در مورد معنای نتایج آن با شما صحبت خواهد کرد.
بیوپسی پروستات : اگر سطح PSA شما بالا باشد یا به دلایل دیگری ابتلا به سرطان پروستات در شما مشکوک باشد، پزشک ممکن است بیوپسی را پیشنهاد دهد. در این روش، نمونه های بافتی از پروستات شما گرفته می شود که برای بررسی وجود سرطان آنالیز می شوند.
غربالگری سرطان پروستات
غربالگری سرطان پروستات یک موضوع بحث برانگیز است. ممکن است توصیه ها و راهنمایی های مختلفی را از منابع گوناگون دریافت کنید. برای آگهی بهتر از غربالگری سرطان پروستات کلیک کنید. در مورد اینکه چه چیزی برای شما بهتر است با پزشک خود صحبت کنید. سازمان های بهداشتی مختلف، توصیه های متفاوتی در مورد غربالگری ارائه می دهند.
انجمن سرطان آمریکا (American Cancer Society) این موارد را توصیه می کند:
قبل از تصمیم گیری در مورد انجام آزمایش غربالگری، با پزشک خود در مورد مزایا، خطرات و محدودیت های این آزمایش صحبت کنید. این گفتگو باید انجام شود:
در سن ۵۰ سالگی، اگر ریسک متوسطی برای ابتلا به سرطان پروستات دارید.
در سن ۴۵ سالگی، اگر ریسک بالاتر از حد متوسط برای ابتلا به سرطان پروستات دارید، از جمله اینکه اهل هر کجا که باشید یا پدر یا برادری داشته باشید که در سن ۶۵ سالگی یا کمتر به سرطان پروستات مبتلا شده باشد.
در سن ۴۰ سالگی، اگر بیش از یک خویشاوند درجه یک (پدر، برادر یا پسر) دارید که در سنین پایین به سرطان پروستات مبتلا شده اند.
مردان ۵۵ تا ۶۹ ساله که به فکر غربالگری هستند، باید در مورد مزایا و خطرات آزمایش با پزشک خود صحبت کنند و بر اساس وضعیت شخصی و نیازهایشان تصمیم بگیرند.
این گروه غربالگری را برای افراد زیر توصیه نمی کند:
مردان و افراد AMAB با سن ۳۹ سال و کمتر
مردان و افراد AMAB با سن ۴۰ تا ۵۴ سال که احتمال متوسطی برای ابتلا به سرطان دارند.
برای مردانی که پس از صحبت با پزشک خود تصمیم به غربالگری گرفتند، فواصل زمانی ۲ ساله یا بیشتر بین آزمایشات ممکن است نسبت به آزمایشات سالانه ترجیح داده شود.
انتظار می رود که فواصل زمانی ۲ ساله نسبت به غربالگری سالانه، اکثر مزایا را به همراه داشته و نتایج مثبت کاذب را کاهش دهد.
غربالگری معمول PSA برای افراد AMAB بالاتر از ۷۰ سال یا کسانی که انتظار می رود فقط ۱۰ تا ۱۵ سال دیگر عمر کنند، توصیه نمی شود.
نکات کلیدی در مورد پروستات
بزرگ شدن پروستات (BPH) : اگر پروستات دارید، انتظار داشته باشید که از حدود ۲۵ سالگی شروع به بزرگ شدن کند. این وضعیت شایع، هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) نامیده می شود. BPH ممکن است باعث علائمی شود که باید در مورد آنها با پزشک خود صحبت کنید. خوشبختانه درمان می تواند به رفع این علائم کمک کند. به خاطر داشته باشید که ابتلا به BPH به معنای ابتلا به سرطان پروستات یا افزایش خطر ابتلا به آن نیست. این دو هیچ ارتباطی با هم ندارند.
پروستاتیت : پروستاتیت یک بیماری جداگانه است که بر پروستات شما تأثیر می گذارد و باعث علائم ناخوشایندی می شود. اما جای نگرانی نیست، پروستاتیت قابل درمان است.
آیا بدون پروستات می توان نعوظ داشت؟
در اغلب موارد، پاسخ مثبت است. اگر به عنوان بخشی از درمان سرطان پروستات، پروستات شما برداشته شده باشد، توانایی شما برای نعوظ ممکن است ظرف یک ماه پس از جراحی برگردد. با این حال، این زمان می تواند تا یک سال یا بیشتر هم طول بکشد. همچنین، اگر قبل از برداشتن پروستات در برقراری نعوظ مشکل داشتید، بعد از جراحی همچنان این مشکل را خواهید داشت. اگر به طور طبیعی نمی توانید نعوظ داشته باشید، در مورد گزینه های خود مانند داروها، ایمپلنت های آلت تناسلی و پمپ ها با پزشک خود صحبت کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر درباره تاثیر خودارضایی در سرطان پروستات کلیک کنید.
بزرگ شدن پروستات (BPH) قابل درمان است؟
خیر، بزرگ شدن خوش خیم پروستات (BPH) یک بیماری مزمن است که اغلب با گذشت زمان بدتر می شود. با این حال، داروها و روش های درمانی خاصی می توانند علائم شما را کاهش دهند، از رشد پروستات جلوگیری کرده و حتی آن را کوچک کنند.
چگونه از سرطان پروستات پیشگیری کنیم؟
متاسفانه هیچ راهی برای تضمین محافظت در برابر سرطان پروستات وجود ندارد. با این حال، انجمن سرطان آمریکا توصیه می کند که وزن سالمی را حفظ کنید، به طور منظم ورزش کنید و رژیم غذایی سالمی داشته باشید که بر اساس میوه، سبزیجات و غلات کامل باشد و در عین حال مصرف گوشت فرآوری شده، گوشت قرمز، نوشیدنی های شیرین و غذاهای بسیار فرآوری شده را محدود کنید. همچنین، محدود کردن مصرف کلسیم، چه به صورت مکمل و چه در رژیم غذایی، را در نظر بگیرید. چندین مطالعه، مصرف زیاد لبنیات و کلسیم را با افزایش خطر ابتلا به سرطان پروستات مرتبط دانسته اند. درباره پیشگیری از سرطان پروستات بیشتر بدانید.
