میزان بقا سرطان کولورکتال
میزان بقا سرطان کولورکتال می تواند به شما این ایده را بدهد که چند درصد از افراد مبتلا به یک نوع و مرحله از یک سرطان تا مدت معینی (معمولاً 5 سال) پس از تشخیص عمر می کنند؛ این نرخ ها نمی توانند به شما بگویند که دقیقا چه مدت عمر خواهید کرد، اما ممکن است به شما کمک کند تا درک بهتری از احتمال موفقیت آمیز بودن درمان تان داشته باشید پس باید در صورت علائم سرطان کولورکتال باید حتما تست های تشخیص سرطان کولورکتال به موقع انجام شود تا طول عمر بیمار بیشتر شود.
به خاطر داشته باشید که میزان بقا سرطان کولورکتال، تخمینی است و اغلب بر اساس نتایج درمان تعداد زیادی از افرادی که سرطان های خاصی داشته اند برآورد می شود، اما نمی تواند پیش بینی کند که در مورد یک فرد خاص دقیقا چه اتفاقی خواهد افتاد. این آمار می تواند گیج کننده باشد و ممکن است شما را به سوالات بیشتری سوق دهد. از اینرو از پزشک خود که با شرایط شما آشنایی دارد، بپرسید که چگونه این ارقام ممکن است در مورد شما صدق کنند.
میزان بقا سرطان کولورکتال 5 ساله چیست؟
نسبتی است که میزان زنده ماندن مردان مبتلا به یک مرحله خاص از یک نوع سرطان را با میزان طول عمر سایر مردان در کل جمعیت مقایسه می کند. به عنوان مثال، وقتی میزان بقا سرطان کولورکتال 5 ساله برای مرحله خاصی از سرطان کولون یا رکتوم 90 درصد باشد، این بدان معناست که اگر شانس زنده ماندن (به مدت 5 سال) در مردان سالم جامعه، 100% باشد، مردان مبتلا به سرطان کولون یا رکتوم در آن مرحله خاص از بیماری، 90% شانس دارند که به مدت 5 سال زنده بمانند.
این اعداد از کجا می آیند؟
این داده ها برای ارائه آمار بقای انواع مختلف سرطان به اطلاعات پایگاه داده SEER (Surveillance, Epidemiology, and End Results) که توسط موسسه ملی سرطان امریکا (NCI) نگهداری می شود، متکی است.
پایگاه داده SEER نرخ بقای نسبی 5 ساله سرطان کولون و رکتوم در ایالات متحده را بر اساس میزان گسترش سرطان دنبال می کند. گروه بندی داده ها در پایگاه SEER بر اساس مراحل AJCC TNM (مرحله 1، مرحله 2، مرحله 3، و غیره) نیست، بلکه سرطان ها را به گروه های موضعی، منطقه ای و دوردست دسته بندی می کند:
- موضعی: هیچ نشانه ای از گسترش سرطان به خارج از پروستات وجود ندارد.
- منطقه ای: سرطان در خارج از پروستات به ساختارها یا غدد لنفاوی مجاور در لگن گسترش یافته است.
- دوردست: سرطان به قسمت های دورتر از پروستات مانند ریه ها، کبد یا استخوان ها گسترش یافته است.
نرخ بقای نسبی 5 ساله برای سرطان کولون (روده بزرگ غیر از رکتوم)
این اعداد بر اساس افرادی است که بین سال های 2012 تا 2018 به سرطان روده مبتلا شده اند:
مرحله SEER | میزان بقای نسبی 5 ساله |
موضعی | 91٪ |
منطقه ای | 72٪ |
دور | 13٪ |
نرخ بقای نسبی 5 ساله برای سرطان رکتوم
این اعداد بر اساس افرادی است که بین سال های 2012 تا 2018 مبتلا به سرطان رکتوم مبتلا شده اند.
مرحله SEER | میزان بقای نسبی 5 ساله |
موضعی | 90٪ |
منطقه ای | 74٪ |
دور | 17٪ |
درک اعداد
- این اعداد فقط برای گروه بندی سرطان در هنگام اولین تشخیص صدق می کند. اگر سرطان رشد کند، گسترش یابد یا پس از درمان عود کند، دیگر کاربردی ندارد.
- این ارقام همه چیز را در نظر نمی گیرند. میزان بقا بر اساس میزان گسترش سرطان گروه بندی می شود، اما سن و سلامت کلی شما، نتایج آزمایشات از جمله سطح CEA و گرید سرطان، میزان واکنش سرطان به درمان و سایر عوامل نیز می توانند بر چشم انداز وضعیت شما تأثیر بگذارند.
- افرادی که اکنون مبتلا به سرطان کولون یا رکتوم تشخیص داده شده اند، ممکن است چشم انداز بهتری نسبت به این اعداد داشته باشند. درمان ها با گذشت زمان ارتقا می یابند و این ارقام بر اساس مردانی است که حداقل پنج سال زودتر تشخیص داده شده و درمان شده اند. یعنی این بیماران، درمان های خیلی جدید سرطان را دریافت نکرده اند.
خلاصه
میزان بقا در سرطان کولورکتال به عوامل مختلفی مانند مرحله بیماری، سن و سلامت عمومی بیمار، نوع درمان و عوامل ژنتیکی بستگی دارد و در صورت عوامل ژنتیکی باید آزمایش غربالگری سرطان کولورکتال هر ساله انجام شود.
به طور کلی، در مراحل اولیه، شانس بقا بسیار بیشتر از مراحل پیشرفته است.
طبق آمار انجمن سرطان آمریکا، میزان بقا در 5 سال برای مراحل مختلف سرطان کولورکتال به شرح زیر است:
مرحله I: 90-95%
مرحله II: 70-80%
مرحله III: 50-60%
مرحله IV: 10-20%
علاوه بر موارد ذکر شده، عواملی مانند:
جنسیت: زنان به طور کلی شانس بیشتری برای زنده ماندن دارند.
نژاد: افراد سفیدپوست به طور کلی شانس بیشتری برای زنده ماندن دارند.
وضعیت اقتصادی اجتماعی: افراد با وضعیت اقتصادی اجتماعی بالاتر به طور کلی شانس بیشتری برای زنده ماندن دارند.
میزان بقا در ایران:
آمار دقیقی از میزان بقا در ایران به تفکیک مراحل مختلف سرطان کولورکتال در دسترس نیست.
با این حال، مطالعات نشان داده است که میزان بقا در ایران به طور کلی از کشورهای توسعه یافته پایین تر است.
این امر می تواند به دلیل عوامل مختلفی از جمله:
تشخیص دیرهنگام: بسیاری از موارد سرطان کولورکتال در ایران در مراحل پیشرفته تشخیص داده می شوند.
فقدان دسترسی به درمان های مناسب: برخی از درمان های جدید و موثر سرطان کولورکتال در ایران به طور گسترده در دسترس نیستند.
عوامل فرهنگی و اجتماعی: برخی از افراد از مراجعه به پزشک برای تشخیص و درمان سرطان کولورکتال خودداری می کنند.
با افزایش آگاهی عمومی، تشخیص زودهنگام، دسترسی به درمان های مناسب و ارتقای سطح سواد سلامت، می توان امید به افزایش میزان بقا در سرطان کولورکتال در ایران داشت.
