🍵 آیا چای دشمن پروستات است؟ حقیقتی که باید بدانید!

همه انواع چای، از جمله چای سبز، سیاه، سفید و اولانگ، از برگ‌های گیاه Camellia sinensis به دست می‌آیند. تفاوت اصلی بین این چای‌ها در نحوه فرآوری برگ‌ها پس از برداشت است که منجر به تفاوت در طعم، عطر و به خصوص ترکیب شیمیایی آن‌ها می‌شود.

1. چای سبز: در تولید چای سبز، برگ‌ها به سرعت حرارت داده می‌شوند (معمولاً با بخار یا حرارت خشک) تا از اکسیداسیون پلی‌فنول‌ها جلوگیری شود. این فرآیند باعث حفظ مقادیر بالای کاتچین‌ها، به ویژه اپی‌گالوکاتچین گالات (EGCG)، اپی‌کاتچین (EC)، اپی‌گالوکاتچین (EGC) و اپی‌کاتچین گالات (ECG) می‌شود. کاتچین‌ها گروهی از پلی‌فنول‌ها هستند که به دلیل خواص آنتی‌اکسیدانی و ضد التهابی قوی خود شناخته شده‌اند.
2. چای سیاه: برای تهیه چای سیاه، برگ‌ها به طور کامل اکسید می‌شوند (تخمیر آنزیمی). این فرآیند باعث تبدیل بخش عمده‌ای از کاتچین‌ها به تئافلاوین‌ها و تئاروبیژین‌ها می‌شود که مسئول رنگ تیره‌تر و طعم قوی‌تر چای سیاه هستند. چای سیاه نیز حاوی پلی‌فنول‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها است، اما ترکیب و نسبت آن‌ها با چای سبز متفاوت است.
3. چای اولانگ: این چای بینابین چای سبز و سیاه قرار دارد و فرآیند اکسیداسیون آن جزئی یا نیمه کامل است. ترکیب پلی‌فنولی آن نیز ترکیبی از کاتچین‌ها، تئافلاوین‌ها و تئاروبیژین‌ها است.
4. چای سفید: این چای از جوانه‌ها و برگ‌های نورس گیاه چای تهیه می‌شود و کمترین میزان فرآوری را دارد. تصور می‌شود که حاوی بالاترین میزان برخی کاتچین‌ها نسبت به چای سبز باشد، اما تحقیقات کمتری در مورد تأثیر آن بر سلامت پروستات انجام شده است.

علاوه بر پلی‌فنول‌ها، چای حاوی ترکیبات دیگری مانند کافئین (یک محرک سیستم عصبی مرکزی)، ال-تئانین (یک اسید آمینه که ممکن است اثرات آرام‌بخش داشته باشد) و ویتامین‌ها و مواد معدنی کمیاب است.