نوروم آکوستیک یا شوانوم وستیبولار
نوروم آکوستیک، که با عنوان شوانوم وستیبولار هم شناخته میشوند، تومورهای غیر سرطانی هستند که در گوش رشد میکنند و میتوانند بر شنوایی و تعادل تأثیر بگذارند.
آنچه باید در مورد نوروم آکوستیک بدانید
نورومهای آکوستیک به طور مساوی بر مردان و زنان تأثیر میگذارند و اغلب در دهه چهل یا پنجاه زندگی ایجاد میشوند. این تومورها در کودکان بسیار کمتر رایج هستند، اما زمانی که در کودکان وجود دارند، اغلب با یک اختلال ژنتیکی به نام نوروفیبروماتوز نوع ۲ (NF2) همراه هستند.
شایعترین علامت نورومهای آکوستیک، که در 90% ببیماران رخ می دهد، کاهش شنوایی یکطرفه یعنی در سمت نوروم آکوستیک است.
نوروم آکوستیک با استفاده از یک آزمایش شنوایی (آدیوگرام) و تصویربرداری (MRI) تشخیص داده میشود.
درمان میتواند شامل تحت نظر گرفتن، جراحی یا پرتودرمانی باشد.
نامهای دیگر برای نوروم آکوستیک یا شوانوم وستیبولار شامل شوآنوم آکوستیک، نوروم وستیبولار، نوروم شنوایی و تومور گوش داخلی هستند.
- شایعترین علامت نورومهای آکوستیک، رخ دادن در ۹۰٪ بیماران، کاهش شنوایی در سمت نوروم آکوستیک است.
- نوروم آکوستیک با استفاده از یک آزمایش شنوایی (آدیوگرام) و تصویربرداری (MRI) تشخیص داده میشود.
- درمان میتواند شامل مشاهده (تماشا و انتظار)، جراحی یا پرتودرمانی باشد.
- نامهای دیگر برای نوروم آکوستیک یا شوانوم وستیبولار شامل شوآنوم آکوستیک، نوروم وستیبولار، نوروم شنوایی و تومور گوش داخلی هستند.
نوروم آکوستیک (شوانوم وستیبولار) چیست؟
نورومهای آکوستیک تومورهای غیر سرطانی و معمولاً با رشد آهسته هستند که در امتداد شاخههای عصب هشتم جمجمه (همچنین به نام عصب دهلیزی-حلزونی یا عصب شنوایی) تشکیل میشوند. این عصب از مغز به گوش داخلی میرود و به شاخههایی تقسیم میشود که نقش مهمی در شنوایی و تعادل دارند.
نورومهای آکوستیک از سلولهای شوآن، که در اطراف الیاف عصب شنوایی ( یا وستیبولو کوکلئار) قرار دارند، پدید میآیند، از این رو شوانوم وستیبولار هم نامیده می شوند. شوآنوماها میتوانند در هر عصب جمجمه یا محیطی در بدن رخ دهند، اما در مغز، نورومهای آکوستیک شایعترین هستند.
آیا نورومهای آکوستیک خطرناک هستند؟
بسیاری از نورومهای آکوستیک رشد نمیکنند و اگرچه همیشه اینطور نیست، اکثر آنهایی که رشد میکنند تمایل دارند که به آرامی رشد کنند. معمولاً به بافتها حمله نمیکنند و آنها را مانند تومورهای سرطانی تخریب نمیکنند. با این حال، میتوانند با رشد و فشار بر ساختارهای مهم اطراف، علائم ایجاد کنند.
یک نوروم آکوستیک در حال رشد میتواند باعث فشردگی اعصابی شود که احساس صورت و حرکت عضلات صورت را ممکن میسازد. با تومورهای بزرگتر، فشردگی اعصاب مهم برای بلع، صحبت کردن و حرکت چشم میتواند رخ دهد.
حتی اگر نوروم آکوستیک در حال رشد نباشد، میتواند باعث بدتر شدن کاهش شنوایی و عملکرد تعادل شود.
اگر یک نوروم آکوستیک در حال رشد درمان نشود، میتواند باعث تجمع خطرناک مایع در مغز یا فشردگی مخچه و ساقه مغز شود که میتواند تهدید کننده زندگی باشد. این اتفاق برای بیمارانی که تومورهای آنها به درستی تشخیص داده شده و درمان میشوند، نادر است.
نرخ بقا برای نوروم آکوستیک (طول عمر نوروم آکوستیک)
اگرچه نورومهای آکوستیک میتوانند مشکلات ماندگاری مانند کاهش شنوایی ایجاد کنند، مرگ ناشی از این تومورها اگر به درستی تشخیص داده و درمان شوند، نادر است.
انواع نوروم آکوستیک (شوانوم وستیبولار)
دو نوع نوروم آکوستیک وجود دارد:
- نوروم آکوستیک اسپورادیک، یک طرفه: این تومورها در ۹۵٪ بیماران فقط در یک طرف بدن رشد میکنند. آنها از جهشهای اسپورادیک (ناگهانی) غیر ارثی ایجاد می شوند. این نورومهای آکوستیک یک طرفه ممکن است در هر سنی ایجاد شوند، اما بیشتر در افراد بین ۳۰ تا ۶۰ سال رخ میدهند.
- نوروم آکوستیک ژنتیکی، دو طرفه: نورومهای آکوستیک در هر دو طرف بدن فقط در افرادی رخ میدهند که اختلال ژنتیکی نوروفیبروماتوز نوع ۲، یک جهش در کروموزوم ۲۲ که ژن مسئول تولید سلولهای شوآن را تحت تأثیر قرار میدهد، دارند. این بیماران اغلب تومورهای دیگر شبیه شوآنوما در سراسر بدن دارند و درمانهای این تومورها اغلب با درمان تومورهای یک طرفه متفاوت است.
علائم نوروم آکوستیک
توجه کنید که علائم اصلی نوروم آکوستیک شامل کاهش شنوایی، سرگیجه و وزوز گوش است اما دلیل نمیشود که هر کس این علایم را داشت به نوروم شنوایی مبتلا شده باشد و در واقع سایربیماری های گوش بطور شایعتری میتوانند سبب این علایم شوند و مشورت با پزشک متخصص جهت تشخیص بسیار مهم است.
از آنجایی که نورومهای آکوستیک اغلب در عصب تعادل و شنوایی رشد میکنند، شایعترین علائمی که ایجاد میکنند عبارتند از:
1.کاهش شنوایی یک طرفه
بیش از ۹۰ درصد افراد مبتلا به نوروم آکوستیک دچار درجاتی از کاهش شنوایی یک طرفه میشوند. افرادی که این نوع کاهش شنوایی را دارند ممکن است در شنیدن در محیطهای پر سر و صدا و تعیین محل آمدن یک صدا مشکل داشته باشند. اگر فرد تمایل داشته باشد تلفن را با یک گوش خاص نگه دارد یا در دنبال کردن مکالمه در یک اتاق شلوغ مشکل داشته باشد، این ممکن است نشانههایی از کاهش شنوایی باشد.
معمولاً کاهش شنوایی با گذشت سالها بدتر میشود و میتواند منجر به ناشنوایی کامل در یک گوش شود. در برخی افراد (حدود ۵٪ بیماران)، کاهش شنوایی ممکن است به طور ناگهانی رخ دهد. این کاهش ممکن است جزئی یا کامل باشد و بهبود خود به خودی امکانپذیر است. کاهش شنوایی ناگهانی ممکن است اولین رویدادی باشد که منجر به تشخیص شود یا ممکن است ماهها یا سالها قبل از کشف تومور رخ دهد.
کاهش شنوایی میتواند از فشردگی یا نفوذ تومور بر عصب شنوایی یا از ترشح مواد سمی برای شنوایی رخ دهد. این میتواند بر دامنه صداهای شنیده شده و همچنین وضوح صدا تأثیر بگذارد. کاهش شنوایی حتی اگر تومور در حال رشد نباشد، میتواند رخ دهد.
بخش کوچکی از بیماران مبتلا به نوروم آکوستیک ممکن است هنوز کاهش شنوایی از تومور نداشته باشند. کاهش شنوایی خفیف ناشی از نوروم آکوستیک ممکن است حتی قابل توجه نباشد، که میتواند منجر به تأخیر در تشخیص شود.
2.پر شدن گوش
افراد مبتلا به نوروم آکوستیک ممکن است احساس پر بودن گوش را داشته باشند، گویی آب در آن است. این احساس معمولاً به دلیل کاهش شنوایی ناشی از تومور ایجاد میشود.
3.صدای زنگ در گوش (تینیتوس)
تینیتوس یک علامت بسیار شایع نوروم آکوستیک و بسیاری از شرایط دیگر گوش داخلی است. افراد مبتلا به نوروم آکوستیک ممکن است یک صدای با فرکانس بالا در گوشی که تحت تأثیر تومور قرار دارد، تجربه کنند. در موارد دیگر، تینیتوس ممکن است مانند سوت زدن یا وزوز به نظر برسد.
در حالی که اکثر بیماران مبتلا به نوروم آکوستیک هم تینیتوس و هم کاهش شنوایی در یک گوش دارند، برخی ممکن است تینیتوس را بدون از دست دادن شنوایی تجربه کنند. تینیتوس میتواند بیاید و برود یا ثابت باشد و می تواند با یک یا چند تن، آرام یا بسیار بلند به نظر برسد.
3.مشکلات تعادل و سرگیجه
از آنجا که نوروم آکوستیک از عصب دهلیزی مسئول تعادل سرچشمه میگیرد، عدم تعادل یا مشکلات تعادل ممکن است از علائم اولیه نوروم آکوستیک باشند. تقریباً نیمی از افراد مبتلا به نوروم آکوستیک این علائم را مشاهده میکنند که با رشد تومور بدتر میشوند. نورومهای آکوستیک بزرگ ممکن است قسمتهایی از مخچه را فشرده کنند که میتواند منجر به افتادن شود. بیماران تمایل دارند به سمت طرف تومور بیفتند.
سیستم تعادل میتواند از دست دادن تعادل را جبران کند، بنابراین ممکن است علائم تثبیت شود.
سرگیجه واقعی (احساس چرخش یا کج شدن) معمولاً با نوروم آکوستیک مرتبط نیست، اما گاهی اوقات میتواند به دلیل رشد تومور یا خونریزی رخ دهد.
علائم دیگر نوروم آکوستیک
- نوروم آکوستیک همچنین میتواند سایر اعصاب جمجمهای مهمی که در مجاورت محل رشد این تومورها قرار دارند، فشار وارد کند.
- بیحسی در صورت میتواند نتیجه فشار تومور بر عصب سه قلو باشد. ممکن است بیحسی و سوزن سوزن شدن مداوم یا دورهای در سمت نوروم آکوستیک وجود داشته باشد. سوزن سوزن شدن (پارسستزی) ممکن است در نزدیکی گوشه دهان یا روی گونه باشد. همچنین ممکن است به دلیل بیحسی در چشم و اختلال در پلک زدن، تحریک یا قرمزی چشم هم وجود داشته باشد.
- حرکات ناگهانی یا ضعف صورت میتواند نتیجه فشار تومور بر عصب صورت باشد. که میتواند باعث حرکات ناگهانی (تیک یا اسپاسم) عضلات چشم، ابرو، پیشانی یا دهان شود. کمتر ممکن است ضعف در صورت را مشاهده کنید. ضعف صورت معمولاً تا زمانی که تومورهای آکوستیک بسیار بزرگ نشوند رخ نمیدهد و در زمان تشخیص کمتر شایع است.
- مشکلات بلع میتواند از فشار تومور بر اعصاب واگ و هیپوگلسال رخ دهد. این اعصاب چندین جنبه مهم در بلع را کنترل میکنند، از جمله احساس در گلو و حرکت تارهای صوتی و زبان.
- تغییر در طعم و تولید اشک این یک علامت کمتر شایع است، اما باید توسط پزشک ارزیابی شود. عصب صورت به کنترل طعم و تشکیل اشک کمک میکند. فشار بر عصب میتواند باعث خشکی چشم یا حتی اشکهای غیرمنتظره و همچنین تغییراتی در درک طعم شود.
- سردرد و فشار: با رشد نوروم آکوستیک، میتواند بر روی پوشش داخلی جمجمه (دورا) فشار وارد کند. دورا دارای الیاف حسی است که میتواند احساس فشار را منتقل کند. سردرد ناشی از نوروم آکوستیک میتواند گنگ یا دردناک باشد و معمولاً در یک طرف سر است. درد ممکن است به گردن یا بالای سر یا جلوی سر کشیده شود.
عوارض جدی نوروم آکوستیک
اگر درمان نشود، نوروم آکوستیک میتواند به اندازه کافی بزرگ شود تا فشار بر ساقه مغز وارد کند. تومور میتواند جریان مایع مغزی نخاعی (CSF) بین مغز و نخاع را مسدود کند و باعث تجمع مایع در مغز شود.
از آنجا که جمجمه یک ساختار بسته است، مایع اضافی در مغز (هیدروسفالی) میتواند به مغز فشار وارد کند و باعث حرکت نامنظم و عدم هماهنگی (آتاکسی)، سردرد و گیجی شود.
تشخیص نوروم آکوستیک (شوانوم دهلیزی)
از آنجا که علائم این تومورها شبیه به سایر شرایط گوش میانی و داخلی هستند، ممکن است تشخیص آنها دشوار باشد. تشخیص معمولاً با معاینه گوش، آزمایش شنوایی و تصویربرداری آغاز میشود. بر اساس علائم، پزشک شما به شما کمک میکند تا تصمیم بگیرید که آیا به توموگرافی کامپیوتری (CT) و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) نیاز دارید یا خیر.
MRI در تشخیص نوروم آکوستیک بسیار حساستر از CT است. اگر پزشک شما نگران این است که ممکن است این تومور را داشته باشید، MRI ارجح است. تشخیص زودهنگام بهترین فرصت را برای درمان موفقیتآمیز فراهم میکند.
- تست شنوایی (آدیومتری): ارزیابی است از عملکرد شنوایی که اندازهگیری میکند که چقدر خوب صداها و گفتار را میشنوید. این معمولاً اولین آزمایشی است که برای تشخیص نوروم آکوستیک انجام میشود. پزشک از شما میخواهد که هنگام استفاده از هدفون متصل به دستگاهی که پاسخها را ضبط میکند و عملکرد شنوایی را اندازهگیری میکند، به صداها و گفتار گوش دهید. اگر نوروم آکوستیک دارید، آدیوگرام شما ممکن است موارد زیر را نشان دهد:
- میانگین افزایش تن خالص (PTA): این معیار ارزیابی میکند که یک فرکانس صدا چقدر باید بلند باشد تا آن را بشنوید.
- آستانه افزایش تشخیص گفتار (SRT): این معیار ارزیابی میکند که گفتار چقدر باید بلند باشد تا آن را بشنوید. مشابه میانگین تن خالص، هرچه نمره بالاتر باشد، شنوایی بدتر است.
- کاهش تشخیص گفتار (SD): این معیار ارزیابی میکند که چند کلمه را میتوانید به صورت همزمان با یک گوشی تشخیص دهید. هرچه نمره پایینتر باشد، شنوایی بدتر است.
- اسکنهای تصویربرداری سر: اگر تست های دیگر به احتمال نوروم آکوستیک اشاره داشته باشند، MRI میتواند تشخیص را تأیید کند. MRI با ماده حاجب میتواند به تعیین محل تومور کمک کند. اگر نوروم آکوستیک وجود داشته باشد، رنگ بیشتری را نسبت به بافت مغز طبیعی جذب میکند و در اسکن به وضوح ظاهر میشود. MRI معمولاً توموری متراکم و روشن را در مجرای شنوایی داخلی نشان میدهد.
علل نوروم آکوستیک (شوانوم دهلیزی)
از نورومهای آکوستیک، 95% بدون هیچ علت خاصی رخ میدهند.
آیا نورومهای آکوستیک ارثی هستند؟
افرادی که دارای نوروفیبروماتوز نوع 2 (NF2) هستند ممکن است یک تمایل ژنتیکی برای ابتلا به نوروم آکوستیک به ارث ببرند. در بین بیماران مبتلا به NF2، نورومهای آکوستیک معمولاً در هر دو طرف وجود دارند و علائم هر دو گوش را تحت تأثیر قرار میدهند. این بیماران حدود 5% از کل بیماران مبتلا به نوروم آکوستیک را تشکیل میدهند.
درمان نوروم آکوستیک
پس از تشخیص نوروم آکوستیک، پزشک بهترین برنامه اقدام را تعیین خواهد کرد. گزینهها عبارتند از:
تحت نظر گرفتن : این میتواند برای برخی از بیماران مبتلا به نوروم آکوستیک یک گزینه باشد. از آنجا که نورومهای آکوستیک معمولاً رشد کندی دارند، مداخله فوری همیشه ضروری نیست.
رادیوسرجری استریوتاکتیک: این شکل از پرتودرمانی، تابش هدفمند دقیقی را به تومور انجام میدهد و از اشعه دیدن بافت سالم اطراف اجتناب میکند. تابش باعث متوقف کردن رشد تومور می شود.
جراحی برای برداشتن تومور: کاهش شنوایی ناشی از تومور که قبلا رخ داده است قابل برگشت نیست، اما در برخی موارد میتوان شنوایی باقیمانده را حفظ کرد. برداشتن تومور جراحی اغلب میتواند مشکلات تعادل، بیحسی صورت و سایر علائم را برطرف کند.
اولویتها در درمان نوروم آکوستیک حفظ عملکرد عصب صورت، بهینهسازی نتایج شنوایی و حفظ کیفیت زندگی است.
عدم انجام درمان (صرفا در نظر گرفتن بیمار)
نورومهای آکوستیک تومورهای غیر سرطانی هستند، بنابراین اگر بزرگ نباشند و بدون علامت باشند میتوان آنها را بدون درمان تحت نظارت دقیق قرار داد که شامل انجام MRI هر 6 تا 12 ماه هست. این به شما و پزشک شما اجازه میدهد تا تعیین کنید که آیا تومور در حال رشد است یا خیر. تومورهایی که کوچک هستند، باعث علائم جزئی یا بدون علامت هستند و در حال رشد نیستند، اغلب میتوانند با MRI منظم تحت نظر قرار گیرند. اگر تصویربرداری نشان دهد که تومور در حال رشد است یا اگر تومور شروع به ایجاد علائم کند، به درمان نیاز دارند.
رادیوسرجری استریوتاکتیک برای نوروم آکوستیک (درمان بدون جراحی)
رادیوسرجری، که همچنین به عنوان رادیوسرجری استریوتاکتیک شناخته میشود، یک روش غیرتهاجمی است که از پرتوهای باریک متمرکز و دقیق برای درمان نوروم آکوستیک استفاده می کند در حالی که مقدار تابشی که بر ساختارهای اطراف، از جمله شنوایی، تعادل و عصب صورت تأثیر میگذارد، محدود میکند.
این شکل از پرتودرمانی میتواند رشد نوروم آکوستیک را از بین ببرد. پزشکان ممکن است رادیوسرجری را برای بیماران مسنتر مبتلا به نوروم آکوستیک که ممکن است برای تحمل درمان تهاجمیتر بسیار ضعیف باشند، توصیه کنند. رادیوسرجری همچنین ممکن است در ترکیب با جراحی برای تومورهای بزرگی که نمیتوان آنها را بدون آسیب دائمی به عصب صورت یا سایر ساختارها به طور کامل برداشت، استفاده شود.
جراحی نوروم آکوستیک
پیشرفتهای مدرن میکرو جراحی باعث شده است که عمل جراحی نوروم آکوستیک ایمنتر، مؤثرتر و بهبودی پس از آن آسانتر شود.
اهداف جراحی برداشتن تومور است در حالی که عملکرد عصب صورت حفظ شود. حفظ شنوایی پس از جراحی برای نوروم آکوستیک امکانپذیر است اما به چندین عامل بستگی دارد، از جمله اینکه قبل از جراحی چقدر خوب میشنوید و چقدر تومور بزرگ است.
تقریباً نیمی از بیمارانی که کوچکترین تومورها را دارند و قبل از جراحی شنوایی مفیدی دارند، پس از جراحی شنوایی مفیدی را خواهند داشت. حفظ شنوایی برای تومورهای بزرگتر کمتر محتمل است. خطر عوارض شنوایی و عصب صورت پس از جراحی با افزایش اندازه نوروم آکوستیک بیشتر میشود.
جراحان روشهای مختلفی برای برداشتن نوروم آکوستیک ایجاد کردهاند. بهترین روش بستگی به اندازه و محل تومور، ویژگیهای بیمار و اهداف جراحی دارد.
توجه داشته باشید که مطالب زیر برگرفته از مقاله علمی نتایج رادیوسرجری تکفراکشنال برای شوآنومهای وستیبولار قبل یا بعد از جراحی است با یک بررسی سیستماتیک و دستورالعملهای انجمن بینالمللی رادیوسرجری استریوتاکتیک (ISRS) با لینک زیر است:
بهترین درمان شوانوم وستیبولر یا نوروم اکوستیک:
شاید بهترین درمان شوانوم وستیبولر یا نوروم اکوستیک، روش رادیوسرجری استریوتاکتیک باشد. یکی از مهمترین اهداف در درمان تومورهای شوانوم وستیبولار حفظ عملکرد عصب صورت است. در واقع دلیل اصلی محبوبیت روش رادیوسرجری شامل اجتناب از خطرات و عوارض جراحی باز مغز مثل عفونت و خونریزی است و نیز جلوگیری از فلج شدن عصب صورت می باشد. نتایج نشان میدهد که با استفاده از روشهای جدید رادیوجراحی، تقریباً همه بیماران عملکرد صورت خود را حفظ میکنند.
در قدیم مرسوم بود که برای درمان تومورهای بزرگ وستیبولار شوآنوما صرفا از جراحی میکروسکوپی استفاده میشد، اما در مطالعات اخیر سال ۲۰۲۳ دیده شده که از رادیوتراپی تک جلسه ای یا چندجلسه ای یعنی SRS یا FSRT میتوان برای درمان این بیماران نیز استفاده کرد.
درمان نوروم آکوستیک — انتخاب تیم درمانی
از آنجا که تومورهای نوروم آکوستیک نادر هستند، انتخاب پزشکی با تجربه در درمان این نوع تومورها اهمیت دارد. پرسیدن از پزشک در مورد تعداد بیمارانی با نوروم آکوستیک که در سال درمان میکند و تعداد جراحیهایی که انجام میدهد، ممکن است شروع خوبی باشد. مراجعه به یک مرکز تخصصی با تیم چندرشتهای اختصاصی برای نوروم آکوستیک میتواند بهترین شانس برای نتیجه مثبت را به شما بدهد که ما در این زمینه میتوانیم بهترین خدمات را برای شما فراهم کنیم. برای اطلاعات بیشتر از بهترین مرکز پرتو درمانی در تهران کلیک کنید.
جمع بندی:
چه چیزی درمان نوروم آکوستیک را تعیین میکند؟
عواملی مانند اندازه تومور، سن شما، سرعت رشد تومور و شدت علائم به پزشک کمک میکند تا تصمیم بگیرد کدام گزینههای درمانی مناسب هستند.
اندازه نوروم آکوستیک
اندازه نوروم آکوستیک چیزی است که پزشک شما در نظر خواهد گرفت. تومورهای بزرگتر بیشتر احتمال دارد که همچنان رشد کنند. تومورهای کوچکی که در حال رشد نیستند و علائم مزاحم ایجاد نمیکنند ممکن است نیازی به درمان فوری نداشته باشند.
پزشکان ممکن است از اندازهگیریهای مختلف برای تعیین اندازه نوروم آکوستیک استفاده کنند. تومورها شبیه بستنی قیفی هستند، بنابراین اندازهگیری بسته به اینکه تومور به صورت عمودی یا افقی اندازهگیری شود متفاوت است. ارزیابی صحیح اندازه تومور یکی از دلایلی است که باید پزشکی را انتخاب کنید که تجربه درمان این تومورها را دارد.
اگر تومور مغزی در زمان تشخیص بزرگتر از 20 تا 25 میلیمتر باشد، حتی اگر علائم شما نگرانکننده نباشد، پزشک شما ممکن است درمان را در نظر بگیرد. تومورهای بزرگتر میتوانند درمان را پیچیدهتر کنند و خطر آسیب به شنوایی، تعادل و اعصاب صورت را افزایش دهند.
علائم نوروم آکوستیک شدید یا بدتر شدن
گاهی اوقات یک نوروم آکوستیک بزرگتر میتواند فقط علائم جزئی ایجاد کند و یک تومور کوچک میتواند ناتوانکننده باشد. درد شدید صورت، مشکلات تعادل و افتادن میتواند کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار دهد و درمان تومور ممکن است بهترین گزینه باشد.
بدتر شدن علائم ممکن است دلیل خوبی برای تغییر از تحت نظر گرفتن نوروم آکوستیک به درمان باشد. اگر به نوروم آکوستیک مبتلا هستید و متوجه شدید که علائمی مانند عدم تعادل، بیحسی صورت، ضعف یا کاهش شنوایی در حال بدتر شدن هستند، با پزشک خود تماس بگیرید.
رشد تومور
اگر پزشک در حال نظارت بر نوروم آکوستیک است و MRI نشان میدهد که تومور در حال رشد است، بسته به سرعت رشد، شکل، اندازه و محل تومور و سلامت کلی شما ممکن است زمان درمان باشد.
کاهش شنوایی و سایر عوارض پس از درمان نوروم آکوستیک
پس از درمان نوروم آکوستیک، برخی از بیماران دچار کاهش شنوایی، نشت مایع مغزی نخاعی، آسیب به اعصاب صورت و سایر مشکلات میشوند.
آسیب به عصب صورت معمولاً موقتی است و بیشتر بیماران طی چند ماه تا یک سال بهبود مییابند. اگر آسیب دائمی تشخیص داده شود، یک جراح پلاستیک صورت میتواند با انجام جراحی انتقال عصب یا سایر روشها به بازگرداندن حرکت در صورت کمک کند.
نشت مایع مغزی نخاعی به دلیل سوراخ یا پارگی در دورا، غشایی که مغز و نخاع را پوشش میدهد، ایجاد میشود. در صورت بروز نشت، پزشک میتواند با انجام یک عمل جراحی، سوراخ نشتکننده مایع مغزی نخاعی را مسدود کند.
برای مشکلات شنوایی مداوم پس از جراحی نوروم آکوستیک، پزشک ممکن است سمعک استخوانی، کاشت حلزون یا سمعک معمولی را توصیه کند. برای رزرو نوبت و اطلاعات بیشتر در مورد دکتر پرتودرمانی در تهران کلیک کنید.
برای بیماران مبتلا به نوروفیبروماتوز نوع 2 که در هر دو گوش خود نوروم آکوستیک دارند و به ناشنوایی منجر میشود، کاشت حلزون یا کاشت ساقه مغز شنوایی میتواند حس شنوایی را فراهم کرده و احتمالاً به آنها کمک کند تا گفتار را درک کنند.